Stał się znany dzięki wydaniu Kodeksu Bezy i skolacjonowaniu Kodeksu Synajskiego. Był zwolennikiem tekstu bizantyjskiego. Porównał Textus receptus w wydaniach Stefanusa (1550), Teodora Bezy (1565), Elzevierów (1624), wyliczając różnice pomiędzy nimi. Ponadto porównał Textus receptus z wydaniem tekstu NT Lachmanna, Tregellesa i Tischendorfa. Zastanawiał się nad autentycznością tekstów Łk 22,43-44 (krwawy pot Jezusa); J 5,3.4b (zstępujący anioł); J 7,53-8,11 (Pericope adultera). J 5,3.4 oraz J 7,53-8,11 jego zdaniem zostały dodane przez autora Ewangelii w drugiej redakcji.
W swoim najważniejszym dziele A Plain Introduction skatalogował ponad trzy tysiące greckich rękopisów Nowego Testamentu.
Ze względu na swe zasługi dla krytyki tekstu i rozumieniu rękopisów biblijnych w 1872 roku został wciągnięty na Civil List.
Był członkiem English New Testament Revision Committee powołanego dla zrewidowania tekstu Nowego Testamentu. Owocem prac komitetu był Revised Version. Jako jedyny członek tego komitetu sprzeciwiał się odejściom od tekstu większości.
The New Testament in the Original Greek according to the Text followed in the Authorized Version, together with the Variations adopted in the Revised Version, 1881.
A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament, for the Use of Biblical Students (IV wydanie wydane pośmiertnie przez współautora Edward Miller), 1894.
