Folsomia quadrioculata[1]
|
(Tullberg, 1871)
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty
|
Królestwo
|
zwierzęta
|
Typ
|
stawonogi
|
Nadgromada
|
sześcionogi
|
Gromada
|
skrytoszczękie
|
Podgromada
|
skoczogonki
|
Rząd
|
Entomobryomorpha
|
Nadrodzina
|
Isotomoidea
|
Rodzina
|
pchlicowate
|
Podrodzina
|
Proistominae
|
Rodzaj
|
Folsomia
|
Gatunek
|
Folsomia quadrioculata
|
Synonimy
|
- Isotoma quadrioculata (Tullberg, 1871)
- Folsomia anophthalma Tullberg, 1871
- Isotoma quadrioculata var. pallida Axelson, 1905
- Folsomia pallida Axelson, 1905
- Folsomia gracilis Latzel, 1922
- Folsomia diplophthalma f. 4-punctata Agrell, 1939
- Folsomia quadrioculata americana Stach, 1947
- Folsomia nana Gisin, 1957
- Folsomia monosetosa Rusek, 1966
|
|
Folsomia quadrioculata – gatunek skoczogonka z rzędu Entomobryomorpha i rodziny Isotomidae. Gatunek pospolity, szeroko rozprzestrzeniony w Holarktyce.
Opis
Długość ciała do 2,5 mm[2]. Ubarwiony biało[3] lub jasno szaro[2] z mniej lub bardziej rozproszonym czarnym barwnikiem. Pseudoocelli (oczka) obecne po parze z każdej strony głowy. Narząd pozaczułkowy wydłużony, długością zbliżony do odległości między pseudoocelli. Pazurki pozbawione ząbków. Nasada widełek skokowych dłuższa niż ramiona, z jedną parą szczecinek (setae). Grzbietowa strona ramion z kilkoma niewielkimi karbami pośrodku, brzuszna zaś z 6-8 szczecinkami. Wyrostki szczytowe 3-4 razy krótsze od ramion[3]. Istotną cechą pozwalającą na odróżnienie go od podobnego Folsomia manolachei jest lokalizacja sensillum tylnego kąta grzbietowej strony drugie segmentu tułowia. U F. quadrioculata jest ono wysunięte do przodu, przez co nie znajduje się w tylnym rzędzie szczecinek jak u F. manolachei[2].
Biologia i ekologia
Habitat
Bytuje w mchu, ściółce leśnej, pod odstającą korą drzew. Znajdowany też w ziemi doniczkowej[3].
Adaptacja do niskich temperatur
Zasięg występowania tego gatunku obejmuje większą część Arktyki i obszarów subarktycznych. W związku z tym skoczogonek ten wykształcił, podobnie jak Megaphorura arctica, zdolność do kontrolowanego odwodnienia ciała, dzięki czemu chroni się podczas ekstremalnie niskich, zimowych temperatur przed zamarznięciem[4].
Występowanie
Gatunek pospolity, szeroko rozprzestrzeniony. Występuje w większości krajów Europy, północnej Afryce, północnej i środkowej Azji, Grenlandii, Ameryce Północnej i Nowej Zelandii. Wykazany również z Polski[5][6].
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):