|
Filipinomysz górska
Filipinomysz górska[3] (Apomys sierrae) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 2011 roku amerykańsko-filipiński zespół zoologów (Amerykanie – Lawrence R. Heaney, Eric A. Rickart, Lawren VandeVrede i Scott J. Steppan oraz Filipińczycy – Danilo S. Balete, Phillip A. Alviola, Mariano Roy M. Duya, Melizar V. Duya i M. Josefa Veluz) nadając mu nazwę Apomys (Megapomys) sierrae[1]. Holotyp pochodził z obszaru 3,5 km na południowy zachód od góry Cetaceo (17°41′44,2″N 122°01′00,6″E/17,695610 122,016830), na wysokości 1400 m n.p.m., w prowincji Cagayan, na wyspie Luzon, w Filipinach[4]. Holotyp (o numerze 185884 FMNH) stanowił dorosły samiec schwytany w 15 czerwca 2005 roku przez Mariano Roy M. Duya i przechowywany jest w Muzeum Historii Naturalnej w Chicago[1].
Apomys sierrae należy do podrodzaju Megapomys[5]. Wydaje się, że A. sierrae nie ma żadnych szczególnie bliskich pokrewieństw, ale najbliższymi filogenetycznymi krewnymi mogą być A. magnus, A. aurorae, A. zambalensis i A. iridensis[5]. W 1994 roku został wstępnie oznaczony jako A. datae; od połowy XXI wieku jest nowo odławiany na większości swojego obszaru swojego występowania[5]. Potrzebna jest dalsza ocena taksonomiczna[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[6].
- sierrae: Sierra Madre (hiszp. sierra „górski”), Luzon, Filipiny[7].
Zasięg występowania
Filipinomysz górska występuje na wyspie Luzon (Sierra Madre, góra Lataan i Palali, oraz góry Mungyo) i na przylegającej wyspie Palaui, w Filipinach[5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 122–171 mm, długość ogona 118–154 mm, długość ucha 18–21 mm, długość tylnej stopy 31–40 mm; masa ciała 64–111 g[8]. Filipinomysz górska należy do średnich wielkościowo gatunków z podrodzaju Megapomys. Futro zwierząt z populacji zamieszkującej w masywie Sierra Madre w części grzbietowej jest wybarwione na kolor ciemnobrązowy, z elementami rdzawo-czerwonymi, zaś zwierzęta zasiedlające górę Palali w górach Caraballo mają na grzbiecie jaśniejszą sierść, brązową z żółtawym odcieniem. W części brzusznej futro jest jaśniejsze niż na grzbiecie – jasnoszare i białawe na brzegach[9].
Ekologia
Filipinomysz górska zamieszkuje wysokości od 475 m do 1700 m n.p.m. na Luzonie; na Palaui odnotowano ją na 153 m n.p.m.[8]. Występuje w wiecznie zielonym tropikalnym lasie deszczowym, włącznie z nizinnymi i górskimi lasami deszczowymi, z wąskim zakresem występowania obejmującym „lasy mszyste”. Na niższych wysokościach występuje w lasach od lekko do silnie zaburzonych, a także w lesie pierwotnym[8].
Przypisy
- ↑ a b c Heaney i in. 2011 ↓, s. 34.
- ↑ P. Engelbrektsson & R.P.E.& R. Kennerley P. Engelbrektsson & R.P.E.& R., Apomys sierrae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Heaney i in. 2011 ↓, s. 35.
- ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 488. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ Heaney i in. 2011 ↓, s. 36.
- ↑ a b c Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 670. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Heaney i in. 2011 ↓, s. 36–42.
Bibliografia
|
|
