Ferrari F1-86
|
| Kategoria
|
Formuła 1
|
| Konstruktor
|
Ferrari
|
| Projektant
|
Harvey Postlethwaite
Jean-Claude Migeot
|
| Dane techniczne
|
| Nadwozie
|
monokok z kompozytu włókna węglowego o strukturze plastra miodu i kevlaru
|
Zawieszenie
przednie
|
niezależne, podwójne wahacze, popychacze, wewnątrz sprężyny nad teleskopowymi amortyzatorami, stabilizator poprzeczny
|
Zawieszenie
tylne
|
niezależne, podwójne wahacze, popychacze, wewnątrz sprężyny nad teleskopowymi amortyzatorami, stabilizator poprzeczny
|
| Silnik
|
Ferrari Tipo 032 1.5 V6T
|
| Skrzynia biegów
|
Ferrari Tipo 636, manualna, 5 biegów + wsteczny
|
| Paliwo
|
Agip
|
| Opony
|
Goodyear
|
| Historia
|
| Debiut
|
Grand Prix Brazylii 1986
|
| Kierowcy
|
Michele Alboreto
Stefan Johansson
|
| Używany
|
1986
|
| Wyścigi
|
16
|
| Wygrane
|
0
|
| Pole position
|
0
|
| Najszybsze okrążenie
|
0
|
|
|
|
|
Ferrari F1-86 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Harveya Postlethwaite'a i Jeana-Claude'a Migeota, skonstruowany przez Ferrari na sezon 1986[1].
Historia
Samochód opierał się na poprzedniku, 156-85 – zachowano między innymi wymienniki ciepła czy kanały chłodzące chłodnicę. W stosunku do poprzedniego modelu zmieniono kształt samochodu na bardziej aerodynamiczny, w szczególności montując dużą owiewkę zawierającą w sobie pałąk bezpieczeństwa. Zmieniono także formę elementów zawieszenia, chociaż nie zmieniano jego geometrii[2]. Blok półtoralitrowego silnika, wykonany wcześniej ze stopów aluminium, został zastąpiony żelaznym, natomiast dwie turbosprężarki zostały wyprodukowane przez firmę Garrett (w 156/85 producentem była firma KKK)[3]. W efekcie samochód generował 850 KM mocy przy 11500 rpm. Napęd był przenoszony na tylne koła za pośrednictwem pięciobiegowej manualnej skrzyni biegów z wielotarczowym sprzęgłem i dyferencjałem o ograniczonym poślizgu[4].
Samochód nie był konkurencyjny na torze, ustępując McLarenowi MP4/2C, Williamsowi FW11 i Lotusowi 98T. Kierowcy Ferrari – Michele Alboreto i Stefan Johansson – nie wygrali ani razu, a najlepszym rezultatem w sezonie było drugie miejsce Alboreto podczas Grand Prix Austrii[2]. Włoch, jadąc z wybitym barkiem, walczył także o zwycięstwo w Grand Prix Włoch z kierowcami Williamsa, ale wypadł z toru[5]. Sezon Ferrari zakończyło na czwartym miejscu w klasyfikacji konstruktorów, tracąc do mistrza świata, McLarena, ponad sto punktów[2].
Zbudowano osiem egzemplarzy modelu F1-86[6].
Legenda oznaczeń w tabelach wyników
Wyświetl szablon na nowej stronie
|
| Oznaczenie
|
Wyjaśnienie
|
| Złoty
|
Zwycięzca lub mistrzostwo
|
| Srebrny
|
2. miejsce lub wicemistrzostwo
|
| Brązowy
|
3. miejsce lub II wicemistrzostwo
|
| Zielony
|
Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
|
| Niebieski
|
Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
|
| Czerwony
|
Nie zakwalifikował się (NZ)
|
| Nie prekwalifikował się (NPK)
|
| Różowy
|
Nie ukończył (NU)
|
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
|
| Czarny
|
Zdyskwalifikowany (DK)
|
| Wykluczony (WYK/EX)
|
| Biały
|
Nie wystartował (NW)
|
| Kontuzjowany (K/INJ)
|
| Wyścig odwołany (OD/C)
|
| Bez koloru
|
Został wycofany (WYC/WD)
|
| Nie przybył (NP/DNA)
|
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
|
| Nie został zgłoszony (–)
|
| Pogrubienie
|
Start z pole position
|
| Kursywa
|
Najszybsze okrążenie wyścigu
|
| †
|
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
|
| *
|
Sezon w trakcie
|
| 1/2/3
|
Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
|
| Lista systemów punktacji Formuły 1
|
Przypisy
Linki zewnętrzne
