| Państwo
|
 Dania
|
| Data i miejsce urodzenia
|
17 lutego 1980
Kopenhaga
|
| Wzrost
|
175 cm
|
| Gra
|
praworęczna
|
| Status profesjonalny
|
1999
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
0 WTA, 4 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
77 (20 maja 2002)
|
| Australian Open
|
1R (2002, 2003)
|
| Roland Garros
|
1R (2002)
|
| Wimbledon
|
1R (2002)
|
| US Open
|
1R (2002)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
0 WTA, 5 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
90 (9 października 2000)
|
| Australian Open
|
1R (2001, 2002)
|
| Roland Garros
|
1R (2001)
|
| Wimbledon
|
2R (2000)
|
| US Open
|
2R (2000)
|
Eva Dyrberg (ur. 17 lutego 1980 w Kopenhadze) – duńska tenisistka profesjonalna, występująca na kortach w latach 1999–2003.
Eva to tenisistka praworęczna, posługująca się oburęcznym uderzeniem bekhendowym. Grę w tenisa rozpoczęła w wieku sześciu lat. W trakcie zawodowej kariery jej trenerami byli Ola Kristiansson i Tine Scheuer-Larsen. Jest córką Christiana i Gunhild, ma siostrę Annę.
W roku 1998 wygrała juniorski Wimbledon w grze podwójnej i Mistrzostwa Europy. Rok później podjęła decyzję o przerwaniu studiów w szkole wyższej i jednocześnie rozpoczęła karierę zawodową. 31 grudnia 1998 została liderką deblowej klasyfikacji juniorskiej. Tego samego dnia osiągnęła także najwyższą pozycję w klasyfikacji singlowej do lat osiemnastu, a było to miejsce dwudzieste piąte.
Obiecująca kariera juniorska nie okazała się jednak prorocza wobec dalszej przyszłości tenisowej Dunki. Jej największe osiągnięcia turniejowe to ćwierćfinał w Antwerpii z 2002 roku i finał gry podwójnej w Knokke-Heist w 2000. Ponadto wielokrotnie triumfowała w kobiecych imprezach rangi ITF. W latach 1997–2003 (z przerwą w 2002) regularnie reprezentowała Danię w rozgrywkach Pucharu Federacji.
W 2002 w ramach turnieju w Indian Wells pokonała Magdalenę Maleewą w dwóch setach, ponadto w Miami dwa tygodnie później prowadziła z Venus Williams 6:4, 2:2, zanim przegrała. Pięciokrotnie próbowała swoich sił w turniejach wielkoszlemowych, począwszy od Australian Open 2002 na Australian Open 2003 kończąc. Za każdym razem odpadała w pierwszej rundzie, trafiając zazwyczaj na faworytki całej imprezy, na przykład Lindsay Davenport i Anastazji Myskinie. Po porażce w pierwszej rundzie w Melbourne z nieznaną bliżej Koreanką zaprzestała startów w zawodowych turniejach.
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 75 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 50 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 25 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 15 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 10 000 $
|
Gra pojedyncza
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (2)
Bibliografia
