Etnolekt – odmiana językowa (lekt^[1]) właściwa dla wyodrębnionej grupy etnicznej, postrzegana jako wyznacznik jej tożsamości^[2]. Stanowi zbiór bardzo zbliżonych do siebie idiolektów^[3]. W ścisłej klasyfikacji lingwistycznej etnolekt może odpowiadać takim jednostkom, jak: gwara (poddialekt), dialekt, zespół dialektów, język czy też kompleks językowy^[2].

W językoznawstwie polskim termin „etnolekt” znajduje szczególne zastosowanie w przypadkach, gdy dokładne określenie statusu danego bytu językowego (jako dialektu lub odrębnego języka) byłoby kwestią sporną^[2][4].

W innym znaczeniu etnolekt to odmiana języka dominującego właściwa dla pewnej grupy mniejszościowej, wykazująca wpływy języka pierwotnie używanego przez tę społeczność (substrat językowy)^[5][6]. Przykładem tak pojmowanego etnolektu jest czeszczyzna używana przez społeczność romską, kumulująca właściwości języka słowackiego oraz języka romskiego^[5].

Przykłady etnolektów, których przynależność budzi kontrowersje:

• meglenorumuński
• śląski – według prof. Jolanty Tambor^[7]
• kaszubski – czasem uznawany za dialekt języka polskiego^[8][9]
• helleńskie – uznawane za odmiany języka greckiego
• chińskie
• serbski i chorwacki^[10]
• macedoński – w Bułgarii uchodzący za odmianę języka bułgarskiego^[11][12]

Zobacz hasło etnolekt w Wikisłowniku

• Abstand- i Ausbausprachen
• język narodowy
• socjolekt
• dialekt

• Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane]  (pol.).
• JozefJ. Genzor JozefJ., Jazyky sveta: história a súčasnosť, Bratislava: Lingea, 2015, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358  (słow.).