W nowo powstałym związku był m.in. ministrem ds. rolnictwa i lasów. 20 maja 1932 został kanclerzem, stając na czele prawicowej koalicji. Wprowadził rządy autorytarne, oparte na zasadach korporacjonizmu i solidaryzmu narodowego. Wyraźne były za jego rządów wpływy papieskich encyklik dotyczących chrześcijańskiej nauki społecznej oraz włoskiego faszyzmu. Był przeciwnikiem niemieckiego nazizmu. System panujący w Austrii w latach 1933–1938 często nazywa się austrofaszyzmem.
W marcu 1933 doprowadził do rozwiązania parlamentu austriackiego[1]. Kanclerz Dollfuß nie dopuścił do ponownego zebrania się legislatywy i odtąd rządził za pomocą dekretów, mających umocowanie w aktach prawnych wydanych podczas I wojny światowej, dających uprawnienia ustawodawcze rządowi.
Pierwszy zamach na Dollfußa miał miejsce 3 października 1933 roku, gdy w kierunku opuszczającego gmach parlamentu kanclerza narodowy socjalista Rudolf Drtil oddał dwa niecelne strzały.
Pochowany 28 lipca 1934 r. na cmentarzu w dzielnicy Hietzing w Wiedniu[3]. 29 września 1934 r. jego sarkofag, podobnie jak sarkofag Ignaza Seipela, został przeniesiony i pochowany w krypcie kościoła Chrystusa Króla. W 1939 roku (po przejęciu władzy przez nazistów) szczątki Dollfußa wróciły na cmentarz Heitzing.
Z uwagi na niewysoki wzrost (155 cm) zdobył sobie żartobliwy przydomek Millimetternich (zbitka wyrazowa słów millimeter oraz Metternich).