Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Emma Altberg

Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1889 Płock
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1983 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianistka, pedagog
Odznaczenia

Emma Tekla^[1] Altberg (ur. 14 stycznia 1889 w Płocku, zm. 4 lipca 1983 w Warszawie) – polska pianistka, pedagog, autorka opracowań fortepianowych i publicystka żydowskiego pochodzenia^[2].

Pochodziła ze średnio zamożnej, inteligenckiej rodziny żydowskiej, córka Mojżesza Altberga i Pauliny z domu Golde – nauczycielki muzyki. Od 1905 jej nauczycielką gry na fortepianie przez kilkanaście miesięcy była Katarzyna Jaczynowska z Instytutu Muzycznego w Warszawie. Od 1906 studiowała nauki społeczne i filozofię w Bernie w Szwajcarii, równocześnie kontynuując naukę gry na fortepianie u prof. Bruna. W latach 1909–1914 studia muzyczne (gry na fortepianie) odbyła w Schola Cantorum w Paryżu pod kierownictwem Blanche Selvy, a potem m.in. u Wandy Landowskiej i Paula Brunolda^[3] oraz w Petersburgu. Następnie uczęszczała na kursy interpretacji muzyki dawnej w Saint-Leu-la-Forêt koło Paryża (1928).

W latach 1915–1939 działała jako pianistka, nauczyciel i publicystka pisząc recenzje muzyczne w Expressie Porannym. W czasie II wojny światowej uczyła w Wilnie. Od 1945 uczyła w PWSM w Łodzi. Była kolejno: wykładowcą (do 1956), profesorem gry na fortepianie i klawesynie oraz metodyki (do 1961). Opublikowała wiele zbiorów ćwiczeń i utworów stosowanych obecnie jako materiały obowiązkowego programu nauczania. Wydała książkę pt. Polscy pianiści (Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, Warszawa 1947).

Zmarła w Warszawie. Jest pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ulicy Żytniej(kwatera 6-2-14)^[4].

Zespół Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi, przy współpracy ze Stowarzyszeniem Muzyków Polskich „Pro Arte” organizuje, przeznaczony dla dzieci i młodzieży szkół muzycznych I stopnia, Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Emmy Altberg^[5].

30 października 2008 w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi odbyło się uroczyste nadanie sali klawesynowej nr 4, znajdującej się w budynku pałacowym, imienia Emmy Altberg^[6].

W 2017 w Łodzi, z inicjatywy wiolonczelisty Jakuba Kościukiewicza, powstała orkiestra barokowa Altberg Ensemble^[7][8][9].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi (15 lipca 1954)^[10]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (25 marca 1955)^[11]

• Jarosław Domagała, Płockie środowisko muzyczne – wybitni przedstawiciele, cz.I, Notatki Płockie 53/3(216), 2008, sylwetka Emmy Tekli Altberg, s. 39–40.
• Leksykon polskich muzyków pedagogów (urodzonych po 31 grudnia 1870), pod red. Katarzyny Janczewskiej-Sołomko, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2007.
• Emma Altberg (1889-1983) [online], chronologia.pl [dostęp 2015-02-19]  (pol.).