Elżbieta Woodville

Elżbieta Woodville
Ilustracja
Wizerunek herbu
podpis
królowa Anglii
Okres

od 1 maja 1464
do 9 kwietnia 1483

Jako żona

Edwarda IV

Koronacja

26 maja 1465

Poprzedniczka

Małgorzata Andegaweńska

Następczyni

Anna Neville

Dane biograficzne
Dynastia

Woodville

Data i miejsce urodzenia

ok. 1437
Grafton Regis

Data śmierci

8 czerwca 1492

Data pogrzebu

12 czerwca lub 13 czerwca 1492

Miejsce spoczynku

Kaplica św. Jerzego w Windsorze

Ojciec

Richard Woodville (1. hrabia Rivers)

Matka

Jakobina Luksemburska

Rodzeństwo

Anthony, Catherine, John, Lewis, Anne, Jacquetta, Lionel, Eleanor, Margaret, Martha, Richard, Edward, Mary

Mąż

John Grey
od ok. 1452
do 17 lutego 1461

Dzieci

Thomas Grey
Richard Grey

Mąż

Edward IV
od 1 maja 1464
do 9 kwietnia 1483

Dzieci

Elżbieta York,
Maria,
Cecylia,
Edward V,
Ryszard,
Anna,
Jerzy,
Katarzyna,
Brygida

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania)
Multimedia w Wikimedia Commons

Elżbieta Woodville, (de) Wydeville, Wydville (ur. ok. 1437[1], zm. 8 czerwca 1492[2]) – królowa Anglii w latach 1464-1483 r. jako żona Edwarda IV, matka m.in. Edwarda V i Elżbiety York.

Pochodzenie

Elżbieta urodziła się około 1437 roku w Grafton Regis (Northamptonshire) jako pierwsze z czternaściorga dzieci Ryszarda Woodville'a i Jakobiny Luksemburskiej[1]. Jej matka była wdową po Janie księciu Bedford, bracie króla Anglii Henryka V[1] oraz daleką krewną cesarza Zygmunta Luksemburczyka (ich wspólnym przodkiem był hrabia Luksemburga Henryk V).

Małżeństwo jej rodziców zostało zawarte prawdopodobnie w 1436 r. i wywołało skandal ze względu na to, że Ryszard Woodville był niżej urodzony od żony, w dodatku był giermkiem jej zmarłego męża.

Dzięki bliskim kontaktom jej matki z królową Anglii Małgorzatą Andegaweńską w 1448 r. Ryszard Woodville otrzymał tytuł barona Rivers i od tego czasu rodzina Elżbiety zaczęła brać czynny udział w życiu angielskiej arystokracji[1].

Pierwsze małżeństwo

John Grey

Około 1452 r. poślubiła starszego o około 5 lat Johna Greya, barona Ferrers of Groby[3]. To małżeństwo było planowane przez obie rodziny od kilku lat[4]. Elżbieta zamieszkała w posiadłości swoich teściów w Groby w hrabstwie Leicestershire[4][3].

Potomstwo

Z tego małżeństwa przyszło na świat dwóch synów[4]:

Walka o spadek

John Grey zginął w lutym 1461 r. w drugiej bitwie pod Saint Albans walcząc po stronie Lancasterów[6]. Królem Anglii został Edward IV. Elżbieta wkrótce po owdowieniu popadła w konflikt z teściową o spadek po swoim mężu, który należał się jej synom a który baronowa Ferres chciała zatrzymać dla siebie[7]. Elżbieta prawdopodobnie wróciła do rodzinnej posiadłości, jednak kontynuując walkę o spadek zwróciła się z pomocą do doradcy króla, Williama Hastingsa[8]

Królowa Anglii

Małżeństwo z Edwardem IV

Nie wiadomo, jak i gdzie król Edward IV poznał Elżbietę[7]. Najprawdopodobniej podczas objazdu królestwa wiosną 1464 r. król zatrzymał się w Grafton i tam zwrócił uwagę na Elżbietę[9]. Edward słynął z romansowania z wieloma kobietami, jednak Elżbieta nie wyraziła zgody na pozamałżeńską intymną relację[7][10].

Ślub odbył się w sekrecie 1 maja 1464 r. w domu rodzinnym Elżbiety w Northamptonshire[8]. Jej matka Jakobina była jedynym członkiem rodziny obecnym podczas tej uroczystości[8]. Edward IV poinformował swoich doradców o zawartym małżeństwie kilka miesięcy później, we wrześniu 1464 r.[10][11] Ślub monarchy ze starszą od niego wdową, której zmarły mąż walczył w armii wrogiej dynastii, w dodatku niepochodzącą z królewskiej rodziny wywołał skandal[12][10]. Dodatkowo po raz pierwszy w historii Anglii król popełnił mezalians. Pojawiły się plotki, że ślub króla jest wynikiem czarów Elżbiety i jej matki[13].

Edward biorąc ślub z Elżbietą zniszczył też plany doradcy Richarda Neville’a, hrabiego Warwick (zwanego Twórcą Królów), który planował mariaż Edwarda z Boną Sabaudzką[12].

Koronacja Elżbiety odbyła się 26 maja 1465 r.[12]

Królowa była świadoma, że Edward miewa kochanki, jednak ich relacje przez cały okres małżeństwa były bliskie[14].

Awans rodziny Woodville'ów

Edward z czasem zaczął faworyzować rodzinę żony, a ona wykorzystywała to i m.in. aranżowała korzystne małżeństwa swojemu licznemu rodzeństwu[12]. Jej siostry powychodziły za mąż za arystokratów. Największe oburzenie wywołał ślub jej brata Johna z trzykrotną wdową, ponad 60-letnią Katarzyną Neville, wdową po księciu Norfolk oraz małżeństwo najmłodszej siostry Katarzyny z Henrykiem Staffordem, księciem Buckingham[7]. Richard Woodville został wielkim lordem skarbnikiem i hrabią, najstarszy brat królowej Anthony otrzymał tytuł lorda wyspy Wight, a Leon rozwijał karierę duchową[7]. Dla Elżbiety jako królowej jednym z priorytetów było dbanie o interesy swojej rodziny[15].

Na wychowawcę następcy tronu, Edwarda, Elżbieta wybrała swego ukochanego brata Antoniego[7]. Gdy Edward IV w 1475 r. wyruszał na podbój Francji, wyznaczył żonę na głównego wykonawcę testamentu w razie jego ewentualnej śmierci[7].

Osobowość

Królowa uchodziła za piękną kobietę[16][10]. Cechowała ją chłodna inteligencja[10]. Cieszyła się dużym zaufaniem męża[14]. Zarzucano jej kłótliwość i ostry stosunek do wrogów a także wyniosłość[14]. Elżbieta wspierała instytucje religijne oraz interesowała się nauką[15]. Przez wrogów była nazywana czarownicą[17].

Relacje z rodziną króla

Królowa była skonfliktowana ze swoimi szwagrami, zwłaszcza z George'em, księciem Clarence[18]. Ich stosunki pogorszyły się jeszcze bardziej, gdy Edward IV prawdopodobnie pod wpływem Elżbiety odmówił bratu wydania zgody na jego ślub z Marią Burgundzką[19]. Do ślubu nigdy nie doszło[19]. Królowa obawiała się, że gdy George, już wcześniej spiskujący przeciwko jej mężowi, zyska burgundzką armię, może wykorzystać ją do odebrania dziedzictwa jej synom[19]. Książę Clarence został stracony w lutym 1478 r. poprze utopienie w beczce małmazji[19].

Elżbieta nie miała również dobrych kontaktów z matką króla, Cecylią Neville[18].

Potomstwo

Podczas małżeństwa z Edwardem IV Elżbieta urodziła 10 dzieci[20]:

Życie po śmierci Edwarda IV

Walka o koronę

Niespodziewanie 9 kwietnia 1483 roku Elżbieta została wdową i królową matką[21].

Nowy król, niespełna 13-letni Edward V przebywał w Walii wraz ze swym przyrodnim bratem Richardem Greyem i wujem Anthonym Woodville'em. Elżbiecie, przeczuwającej zagrożenie, zależało na jak najszybszej koronacji syna, którą zaplanowano na 4 maja 1483 r.[22] Wrogowie rodziny Woodville'ów obawiali się, że król zostanie całkowicie zdominowany przez Elżbietę i jej brata[23].

Elżbieta poleciła Anthony'emu eskortowanie młodego króla do Londynu[23]. 30 kwietnia 1483 r. w Stony Stratford Ryszard, książę Gloucester odbił swego bratanka i przejął nad nim kontrolę[23]. Brat i syn Elżbiety z pierwszego małżeństwa zostali uwięzieni[22].

Na wieść o tych wydarzeniach Elżbieta wraz z następcą tronu Ryszardem, pierworodnym synem Thomasem Greyem oraz 5 córkami (Elżbietą, Cecylią, Anną, Katarzyną i Brygidą) schroniła się w opactwie westminsterskim[23]. Król na polecenie swego stryja przebywał w Tower a jego koronacja została przełożona na 22 czerwca 1483 r.[24]

Królowa spiskowała przeciwko Ryszardowi, księciu Gloucester m.in. z lordem Hastingsem, który został zamordowany przez żołnierzy księcia Buckingham[25]. 16 czerwca 1483 r. z rozkazu Ryszarda następca tronu opuścił sanktuarium i dołączył do swego brata w Tower[26].

Upadek

22 czerwca 1483 r. małżeństwo Elżbiety i Edwarda IV zostało uznane za nieważne, gdyż pomiędzy 1461 r. a 1464 r. król zawarł małżeństwo (lub obiecał jego zawarcie) z Eleanor Talbot[27][26]. Obietnica ta była wiążąca, stąd uznano, że Edward żył w bigamii, jednak Eleanor Talbot zmarła 2 lata przed narodzinami Edwarda V[26]. Domniemana żona Edwarda IV ani jej rodzina nigdy nie wysuwali żadnych roszczeń przeciwko królowi w związku z tą relacją. Robert Stillington, biskup Bath i Wells twierdził, że udzielił ślubu tej parze[26]. Na tej podstawie wszystkie dzieci Edwarda i Elżbiety zostały uznane za nieślubne (w tym obecny król Edward V)[26][25].

Ryszard III został ogłoszony królem 26 czerwca 1483 r.[28] Dzień wcześniej stracono Anthony'ego Woodville'a i Richarda Greya[26]. O byłym królu i jego bracie krążyły sprzeczne informacje, jednak nie byli widziani publicznie już nigdy więcej.

Elżbieta straciła tytuł królowej matki i znana była odtąd jako lady Elizabeth Grey[29].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 136-137, ISBN 978-83-245-8088-0.
  2. ↑ P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 200, ISBN 978-83-245-8088-0.
  3. ↑ a b P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 83, ISBN 978-83-245-8088-0.
  4. ↑ a b c d e P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 138-139, ISBN 978-83-245-8088-0.
  5. ↑ Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, 1996, s. 238, ISBN 83-7129-961-3.
  6. ↑ P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 140, ISBN 978-83-245-8088-0.
  7. ↑ a b c d e f g P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 143-145, ISBN 978-83-245-8088-0.
  8. ↑ a b c P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 142-143, ISBN 978-83-245-8088-0.
  9. ↑ P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 117, ISBN 978-83-245-8088-0.
  10. ↑ a b c d e Helen Castor, Wilczyce. Angielskie królowe, 2015, s. 399, ISBN 978-83-89981-88-2.
  11. ↑ P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 144, ISBN 978-83-245-8088-0.
  12. ↑ a b c d P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 119-120, ISBN 978-83-245-8088-0.
  13. ↑ Eric Ives, Życie i śmierć Anny Boleyn, 2012, s. 341, ISBN 9788389981513.
  14. ↑ a b c P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 161, ISBN 978-83-245-8088-0.
  15. ↑ a b P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 167, ISBN 978-83-245-8088-0.
  16. ↑ Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, 1996, s. 35, ISBN 83-7129-961-3.
  17. ↑ P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 172, ISBN 978-83-245-8088-0.
  18. ↑ a b P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 174, ISBN 978-83-245-8088-0.
  19. ↑ a b c d P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 179, ISBN 978-83-245-8088-0.
  20. ↑ P. Gregory i inni, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 136, ISBN 978-83-245-8088-0.
  21. ↑ P. Gregory, D. Baldwin, M. Jones, Kobiety wojny dwóch róż. Księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 181, ISBN 978-83-245-8088-0.
  22. ↑ a b Dan Jones, Wojna dwóch róż, 2014, s. 320-322, ISBN 978-83-65280-39-8.
  23. ↑ a b c d Philippa Gregory, David Baldwin, Michael Jones, Kobiety wojny Dwu Róż: księżna, królowa i królowa matka,, 2011, s. 181-182, ISBN 978-83-245-8088-0.
  24. ↑ Dan Jones, Wojna dwóch róż, 2014, s. 323, ISBN 978-83-65280-39-8.
  25. ↑ a b Dan Jones, Wojna dwóch róż, 2014, s. 326-327, ISBN 978-83-65280-39-8.
  26. ↑ a b c d e f Philippa Gregory, David Baldwin, Michael Jones, Kobiety wojny Dwu Róż: księżna, królowa i królowa matka, 2011, s. 184-185, ISBN 978-83-245-8088-0.
  27. ↑ Eleanor Talbot była wdową po Thomasie Butlerze, stąd też jest znana jako Eleanor Butler
  28. ↑ Potomstwo Edwarda IV i Elżbiety uznano za nieślubne. Następne w kolejce były dzieci George'a, księcia Clarence, lecz wydziedziczono je z powodu zdrady stanu ich ojca.
  29. ↑ Philippa Gregory, David Baldwin, Michael Jones, Kobiety wojny Dwu Róż: księżna, królowa i królowa matka,, 2011, s. 187, ISBN 978-83-245-8088-0.

Bibliografia

  • Philippa Gregory: Kobiety Wojny Dwóch Róż: Księżna, Królowa i Królowa Matka. Poznań: Książnica, 2013, s. 304. ISBN 978-83-245-8088-0.
  • Dan Jones: Plantageneci. Waleczni królowie, twórcy Anglii. Kraków: Astra, 2014, s. 576. ISBN 978-83-89981-69-6.
  • Thomas Penn: Henryk VII. Świt Anglii Tudorów. Kraków: Astra, 2014, s. 462. ISBN 978-83-89981-74-2.
  • Alison Weir: Lancasterowie i Yorkowie. Wojna Dwóch Róż. Kraków: Astra, 2013, s. 528. ISBN 978-83-89981-65-3.


Angielskie królowe
Królowe Anglii
Dynastia normandzka
Plantageneci
Lancasterowie
Yorkowie
Tudorowie
Stuartowie

Read other articles:

Auckland

Auckland Tāmaki-makau-rau (Māori)Main urban areaJulukan: City of Sails, Kota Ratu (sekarang jarang digunakan)Galat Lua: .Koordinat ([1]): 36°50′26″S 174°44′24″E / 36.84056°S 174.74000°E / -36.84056; 174.74000Koordinat: 36°50′26″S 174°44′24″E / 36.84056°S 174.74000°E / -36.84056; 174.74000Negara Selandia BaruPulauPulau UtaraWilayahWilayah AucklandPembagian administratifKota Auckland Kota Manukau Kota Wai...

 

Pengeboman Brussel 2016

Pengeboman Brussel 2016Stasiun bawah tanah Maelbeek/MaalbeekBandar Udara Brussel Lokasi insiden di BrusselLokasiBandar Udara Brussel dan stasiun bawah tanah Maelbeek/Maalbeek, Brussel, BelgiaKoordinat50°54′05″N 4°29′04″E / 50.90139°N 4.48444°E / 50.90139; 4.48444 (airport)50°50′35″N 4°22′48″E / 50.843190°N 4.380025°E / 50.843190; 4.380025 (stasiun bawah tanah)Tanggal22 Maret 2016 ca. 08:00–09:11 (UTC+1)SasaranWarga sipi...

 

Chanidae

Keluarga bandeng Chanos chanos Klasifikasi ilmiah Kerajaan: Animalia Filum: Chordata Kelas: Actinopterygii Superordo: Ostariophysi Ordo: Gonorynchiformes Subordo: Chanoidea Famili: ChanidaeGünther, 1868[1] genus Lihat teks Chanidae atau Keluarga bandeng adalah famili ikan yang hanya memiliki satu genus ikan yang masih ada, yakni Chanos.[2] Daftar genus[3] subfamili Rubiesichthyinae Gordichthys (punah) Nanaichthys (punah) Rubiesichthys (punah) subfamili Chaninae Chano...

Rohaya & Anwar: Kecil-Kecil Jadi Manten

Rohaya & Anwar: Kecil-Kecil jadi MantenGenre Drama Komedi PembuatTripar Multivision PlusSutradara Walmer Sitohang Dicky Reva Pemeran Annette Edoarda Anwar Sanjaya Della Puspita Augie Fantinus Risma Nilawati Opie Kumis Otis Pamutih Cupi Cupita Lagu pembukaKecil-Kecil Mikir jadi MantenLagu penutupKecil-Kecil Mikir jadi MantenNegara asalIndonesiaBahasa asliBahasa IndonesiaJmlh. musim1Jmlh. episode174 (daftar episode)ProduksiProduser eksekutif Raakhee Punjabi Gobind Punjabi ProduserRaam Punj...

 

Daftar negara berdaulat

Untuk berbagai daftar negara menurut ciri-ciri tertentu, lihat Daftar negara. Berikut ini merupakan daftar yang menampilkan ikhtisar mengenai negara-negara berdaulat di seluruh dunia, beserta informasi mengenai status dan pengakuan atas kedaulatan negara-negara tersebut. Daftar tersebut memuat sejumlah 206 negara berdaulat yang dapat dikelompokkan berdasarkan keanggotaannya dalam Sistem Perserikatan Bangsa-Bangsa, yaitu: 193 negara anggota PBB,[1] dua negara pengamat nonanggota Majeli...

 

Carswell Air Force Base

United States Air Force base in Texas Carswell Air Force Base Part of Strategic Air Command (SAC)Fort Worth, Texas Coordinates32°46′09″N 097°26′30″W / 32.76917°N 97.44167°W / 32.76917; -97.44167 Carswell AFBSite informationOwnerUnited States Department of DefenseConditionGoodSite historyBuilt1941In use1942–1994Battles/warsWorld War II, Cold War Carswell Air Force Base is a former United States Air Force (USAF) base, located northwest of Fort Worth, T...

Lingnan

Lingnan (岭南) adalah area geografis di sebelah selatan Lima Bentang Tiongkok yang meliputi Tayu, Qitian, Dupang, Mengzhu, Yuecheng. Daerah ini mencakup provinsi Guangdong, Guangxi, Hunan dan Jiangxi di Tiongkok modern serta Vietnam utara. Area ini pernah dihuni oleh Suku Seratus Yue dan merupakan tanah air bagi Nanyue kuno. Pada saat itu, Lingnan dianggap sebagai tanah barbar dan kehilangan kontak dengan daerah Zhongyuan, yang merupakan tempat lahirnya budaya Tiongkok. Pada abad ke-2 SM, d...

 

Stadler Rail

Stadler Rail AGJenisPerusahaan publikKode emitenSIX: SRAILIndustriManufaktur kereta apiDidirikan1942PendiriErnst Stadler[1]KantorpusatBussnang, SwissTokohkunciPeter Spuhler (presiden), Markus Bernsteiner (CEO)Pendapatan2 milyar franc Swiss (2018)Karyawan8.500[2] (2019)Situs webwww.stadlerrail.com Stadler Rail adalah sebuah produsen bakal pelanting perkeretaapian asal Swiss yang fokus memproduksi kereta rel regional dan trem. Perusahaan ini juga fokus memproduksi bara...

 

Polyptych

Painting divided into multiple panels This article is about the art format. For the medieval document concerning lands, see Polyptych (document). This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Polyptych – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (January 2024) (Learn how and when to remove this message) ...

Diane Cilento

Diane CilentoCilento, 1954Lahir(1932-04-02)2 April 1932[1][2]Mooloolaba, Queensland, AustraliaMeninggal6 Oktober 2011(2011-10-06) (umur 79)Cairns, Queensland, AustraliaPekerjaanAktrisTahun aktif1950–2011Suami/istriAndrea Volpe ​ ​(m. 1955; c. 1962)​[3]Sean Connery ​ ​(m. 1962; c. 1974)​[4]Anthony Shaffer ​ ​(m. 1985; meni...

 

Day of Defeat

Artikel ini tidak memiliki referensi atau sumber tepercaya sehingga isinya tidak bisa dipastikan. Tolong bantu perbaiki artikel ini dengan menambahkan referensi yang layak. Tulisan tanpa sumber dapat dipertanyakan dan dihapus sewaktu-waktu.Cari sumber: Day of Defeat – berita · surat kabar · buku · cendekiawan · JSTOR Day of Defeat Diterbitkan diWindowsNA: May 6, 2003EU: May 15, 2003Genrepenembak orang pertamaLisensiperangkat lunak gratis Bahasa Daftar ...

 

Ringle Crouch Green Mill

Ringle Crouch Green MillThe mill c.1892OriginMill locationSandhurst, KentGrid referenceTQ 805 283Coordinates51°1′36″N 0°34′17″E / 51.02667°N 0.57139°E / 51.02667; 0.57139Year built1844InformationPurposeCorn millTypeSmock millStoreysFour-storey smockBase storeysTwo-storey baseSmock sidesEight-sidedNo. of sailsFiveType of sailsPatent sailsWindshaftCast iron, with Lincolnshire crossWindingFantailFantail bladesEight bladesNo. of pairs of millstonesFour pairsYe...

Jolloro

Halaman ini sedang dipersiapkan dan dikembangkan sehingga mungkin terjadi perubahan besar.Anda dapat membantu dalam penyuntingan halaman ini. Halaman ini terakhir disunting oleh Anhar Karim (Kontrib • Log) 28 hari 285 menit lalu. Jika Anda melihat halaman ini tidak disunting dalam beberapa hari, mohon hapus templat ini. Jolloro bersandar di Dermaga Sabanga, Bonto Bahari, Maros. Jolloro sebagai perahu tangkap ikan. Jolloro (pengucapan bahasa Makassar: [jol:oroʔ]) adalah jenis perahu se...

 

Giorgio Locatelli

Giorgio Locatelli nel 2018 Giorgio Locatelli (Vergiate, 7 aprile 1963) è un cuoco e personaggio televisivo italiano. Indice 1 Biografia 2 Vita privata 3 Programmi televisivi 4 Premi e riconoscimenti 4.1 Zafferano 4.2 Locanda Locatelli 5 Opere 5.1 Opere tradotte in altre lingue 6 Onorificenze 7 Note 8 Altri progetti 9 Collegamenti esterni Biografia Giorgio Locatelli nasce il 7 aprile 1963 a Corgeno, frazione di Vergiate (Varese). Figlio d'arte, la famiglia gestiva infatti un ristorante stella...

 

Alternativity

Property of a binary operation Not to be confused with Alternatization. This article may be too technical for most readers to understand. Please help improve it to make it understandable to non-experts, without removing the technical details. (November 2021) (Learn how and when to remove this message) This article relies largely or entirely on a single source. Relevant discussion may be found on the talk page. Please help improve this article by introducing citations to additional sources.Fin...

Lars Jansson (cartoonist)

Siblings Lars and Tove Jansson in 1963. Lars Fredrik Jansson (8 October 1926, Helsinki – 31 July 2000, Helsinki) was a Swedish-speaking Finnish author and cartoonist.[1] Early life A native of Helsinki, Jansson was the son of a sculptor, Viktor Jansson, and a Swedish-born illustrator, Signe Hammarsten-Jansson. His siblings included an older sister, writer Tove Jansson, and an older brother, photographer Per Olov Jansson. In 1957, he began working with his sister on the writing of th...

 

Sakura, Saku

Japanese manga series Sakura, SakuFirst tankōbon volume coverサクラ、サク。GenreRomance[1] MangaWritten byIo SakisakaPublished byShueishaEnglish publisherNA: Viz MediaImprintMargaret ComicsMagazineBessatsu MargaretDemographicShōjoOriginal runFebruary 13, 2021 – October 13, 2023Volumes9 (List of volumes) Sakura, Saku (サクラ、サク。) is a Japanese manga series written and illustrated by Io Sakisaka. It was serialized in Shueisha's Bessatsu Margaret magazine ...

 

1975 Italian Grand Prix

1975 Italian Grand Prix Race detailsDate 7 September 1975Location Autodromo Nazionale di Monza, MonzaCourse Permanent racing facilityCourse length 5.780 km (3.59 miles)Distance 52 laps, 300.56 km (186.68 miles)Weather Dry and sunnyPole positionDriver Niki Lauda FerrariTime 1:32.24[1]Fastest lapDriver Clay Regazzoni FerrariTime 1:33.1[2] on lap 47PodiumFirst Clay Regazzoni FerrariSecond Emerson Fittipaldi McLaren-FordThird Niki Lauda Ferrari Lap leaders Motor car race The 1975...

مقاطعة بولاسكي (كنتاكي)

  لمعانٍ أخرى، طالع مقاطعة بولاسكي (توضيح). مقاطعة بولاسكي     الإحداثيات 37°06′N 84°35′W / 37.1°N 84.58°W / 37.1; -84.58   [1] تاريخ التأسيس 10 ديسمبر 1798  سبب التسمية كازيمير بولاسكي  تقسيم إداري  البلد الولايات المتحدة[2][3]  التقسيم الأعلى كنتاك...

 

Proto-Indo-Europeans

Hypothetical prehistoric ethnolinguistic group The Proto-Indo-Europeans are a hypothetical prehistoric ethnolinguistic group of Eurasia who spoke Proto-Indo-European (PIE), the reconstructed common ancestor of the Indo-European language family. Knowledge of them comes chiefly from that linguistic reconstruction, along with material evidence from archaeology and archaeogenetics. The Proto-Indo-Europeans likely lived during the Late Neolithic period (6,400–3,500 BC). Mainstream scholars place...