PROFILPELAJAR.COM

Małgorzata Andegaweńska
	królowa Anglii
Okres	od 1445; do 1471
Jako żona	Henryka VI
Koronacja	1445
Poprzedniczka	Katarzyna de Valois
Następczyni	Elżbieta Woodville
	Dane biograficzne
Dynastia	Walezjusze
Data urodzenia	23 marca 1430
Data śmierci	25 sierpnia 1482
Miejsce spoczynku	1482, Andegawenia
Ojciec	René I Andegaweński
Matka	Izabela Lotaryńska
Mąż	Henryk VI Lancaster
Dzieci	Edward Westminster
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2010-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Małgorzata Andegaweńska fr. Marguerite d’Anjou (ur. 23 marca 1430, zm. 25 sierpnia 1482) – księżniczka andegaweńska i lotaryńska, królowa Anglii w latach 1445-1461 oraz 1470-1471 jako żona Henryka VI, córka René I Andegaweńskiego i Izabeli Lotaryńskiej.

W 1444 r. zawarto rozejm pomiędzy Anglią i Francją, na mocy którego z inicjatywy króla Francji Karola VII zaręczono córkę jego wasala, Małgorzatę, z Henrykiem VI^[2]. 23 kwietnia 1445 w Titchfield w Hampshire odbył się ich ślub.

Zadaniem Małgorzaty było podjęcie starań, aby jej ojciec odzyskał należne mu ziemie położone w Andegawenii, które zostały mu odebrane przez Anglików, jednak René I sam tego dokonał w 1450 r. powodując osłabienie pozycji swojej córki^[2].

Jedną z najbliższych przyjaciółek i dwórek nowej królowej została Jakobina Luksemburska, której siostra Izabela w 1443 r. poślubiła Karola Walezjusza hrabiego Maine, wuja Małgorzaty^[2].

Henryk był królem, odkąd skończył kilka miesięcy (jego ojciec, Henryk V, zmarł młodo) i jego poczynania zawsze kontrolowali regenci. Kiedy poślubiał Małgorzatę, jego stan psychiczny już był „niestabilny”.

Na początku 1453 r. królowa ogłosiła, że jest w ciąży. Króla Henryka VI poinformowała przez posłańca^[2]. W połowie 1453 r. stan króla gwałtownie się pogorszył i na rozkaz Małgorzaty przetrzymywano go w komnatach. Sama królowa również przebywała w odosobnieniu oczekując na poród. 13 października 1453 na świat przyszedł Edward Westminster. Henryk VI zgodnie z tradycją powinien uznać publicznie swego syna, jednak po umieszczeniu niemowlaka w jego ramionach w ogóle nie zareagował^[2]. Dla jego wrogów było jasne, że Edward nie jest jego synem, ponieważ królowa miała romans z Edmundem Beaufortem, który został jednym z ojców chrzestnych księcia^[2].

Pod koniec 1453 r. królowa powróciła do życia politycznego po porodzie i połogu. Podczas niedyspozycji króla i jej nieobecności popularność i wpływy zyskał Ryszard Plantagenet, książę Yorku, który nakazał uwięzić jej kochanka, Edmunda Beauforta^[2]. Stan Henryka VI nadal się nie poprawiał. Królowa chcąc zachować władzę i zapewnić koronę swemu nowo narodzonemu synowi, zaproponowała, że zostanie regentką Anglii, jednak ta propozycja nie zyskała akceptacji na dworze^[2]. W marcu 1454 r. lordem protektorem ogłoszono Ryszarda Plantageneta, który odesłał króla, królową i małego Edwarda na zamek w Windsorze^[2].

Dopiero pod koniec 1454 r. król Henryk VI wyzdrowiał i powrócił do rządów przy jednoczesnej rezygnacji Ryszarda ze stanowiska lorda protektora^[2].

Henryk VI zgodził się na odsunięcie syna od tronu i wyznaczył swoim następcą Ryszarda, księcia Yorku. Małgorzata zebrała armię i rozpoczęła walkę z yorkistami. Razem z młodym synem uciekła do Szkocji i Walii, a ostatecznie do Francji. Zawarła przymierze z Ryszardem Neville’em, hrabią Warwick, i książę Edward został zaręczony z córką Warwicka – Anną Neville (późniejszą żoną króla Ryszarda III).

Warwick osadził znowu na tronie Henryka VI. Małgorzata wróciła do Anglii, a wtedy nagle Warwick został pokonany w bitwie pod Barnet i królem został znowu Edward IV. Małgorzata i jej syn zebrali ostatnie wojsko i zostali pokonani w bitwie pod Tewkesbury w 1471 – młody Edward Westminsterski zginął w tej bitwie. Królowa była więziona w Wallingford Castle, a potem w Tower, do czasu kiedy wstawił się za nią król Francji.

Zmarła 25 sierpnia 1482 w rodzinnej Andegawenii, tam też została pochowana.