Egiryn
Egiryn (ciemny) ze skaleniem (jasny)
|
Właściwości chemiczne i fizyczne
|
Skład chemiczny
|
NaFe(Si2O6) – krzemian sodowo-żelazowy
|
Twardość w skali Mohsa
|
6
|
Przełam
|
nierówny
|
Łupliwość
|
doskonała, dwukierunkowa
|
Pokrój kryształu
|
słupkowy, tabliczkowy
|
Układ krystalograficzny
|
jednoskośny
|
Gęstość minerału
|
3,5 -3,6 g/cm³[1]
|
Właściwości optyczne
|
Barwa
|
czarna, ciemnozielona
|
Rysa
|
białoszara, żółtawa do brązowej lub zielona
|
Połysk
|
szklisty
|
Współczynnik załamania
|
nα = 1,720 - 1,778 nβ = 1,740 - 1,819 nγ = 1,757 - 1,839
|
Inne
|
dwójłomność δ = 0,037 - 0,061, półprzezroczysty do nieprzezroczystego
|
|
|
Egiryn – minerał z grupy krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów – klinopiroksen. Minerał należy do grupy minerałów rzadkich.
Wraz z jadeitem oraz kosmochlorem tworzy szereg jadeitu.
Nazwa
Pierwszy raz została opisana próbka pozyskana z Rundemyr, Øvre Eiker, Buskerud, w Norwegii w 1835 roku. Minerał swoją nazwę wywodzi od Ägira, nordyckiego boga morza[1]. Czasami można spotkać się z nazwą minerału akmit (z (gr.) ἀκμή - "punkt, krawędź"), co nawiązuje do pokroju kryształów.
Właściwości
Często tworzy kryształy tabliczkowe, listewkowe, igiełkowe, długosłupkowe, których wierzchołek stanowi wydłużona piramida. Występuje w postaci włosków lub delikatnych włókien, które łączą się w skupienia włókniste o barwach od ciemnozielonej do zielonoczarnej. Często wykazuje prążkowanie zgodne z wydłużeniem słupa. Jest kruchy, przeświecający.
Występowanie
Występuje w skałach magmowych, zasobnych w alkalia (skały alkaliczne) zwłaszcza w sód. Bywa spotykany w granitach, granodiorytach, pegmatytach, trachitach.
Miejsca występowania: Norwegia – Skaadoe, Brevig, Grenlandia, Rosja – Półwysep Kolski, USA – Arkansas, Montana, Zambia, Norwegia, Kanada.
W Polsce – został stwierdzony w rejonie Cieszyna i Żywca w Beskidach.
Zastosowanie
- interesuje naukowców,
- poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów.
Zobacz też
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne: