PROFILPELAJAR.COM

	Dromopoda
	Shultz, 1990
	; Zaleszczotek
	; Kosarz Hadrobunus grandis
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkopodobne
Nadgromada	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
(bez rangi)	Dromopoda

Dromopoda – takson stawonogów z gromady pajęczaków, obejmujący skorpiony, kosarze, zaleszczotki i solfugi.

Dromopoda wyróżniają się odnóżami ze stawami między udem a rzepką oraz między rzepką a goleniem zaopatrzonymi w mięśnie prostowniki i o specyficznej budowie, np. łączenie uda i rzepki jest poprzecznie dwukłykciowe, łączenie rzepki i goleni jest formy uproszczonej dwukłyciowej. Ponadto uda drugiej i trzeciej pary odnóży są, oprócz solfug, niepodzielone. Z wyjątkiem solfug przez karapaks biegnie poprzeczna bruzda odpowiadająca granicy między tergitami pierwotnych segmentów prosomy. Wszystkie grupy mają specyficzne narządy przedgębowe, u skorpionów i kosarzy jest to stomoteka^[1], a u zaleszczotków i solfug rostrosoma^[2].

Takson ten został wprowadzony w 1990 roku Jeffreya W. Shultza. W wynikach jego analizy filogenetycznej Dromopoda zajęły siostrzaną pozycję względem pozostałych pajęczaków, zgrupowanych w kladzie Micrura. W obrębie Dromopoda zaleszczotki i solfugi tworzyły klad Haplocnemata, który tworzył wraz ze skorpionami klad Novogenuata, podczas gdy kosarze miały pozycję bazalną^[1]. Monofiletyzm Dromopoda, Novogenuata i Haplocnemata rozpoznany został również w wynikach W.C. Wheelera i Cheryl Hayashi z 1998^[3] oraz Gonzalo Giribeta i innych z 2002^[4]. Analiza J.W. Shultza z 2007 również rozpoznała Dromopoda, jednak jako grupę siostrzaną dla Haplocnemata wskazała nierozpoznawany we wcześniejszych analizach klad Stomothecata (skorpiony i kosarze)^[2]. Monofiletyzmowi Dromopoda oraz Haplocnemata przeczą natomiast wyniki nowszych analiz filogenetycznych: Mirosławy Dabert i innych z 2010 (roztocze difiletyczne; Acariformes siostrzane dla solfug, a Parasitiformes dla zaleszczotków)^[5], Almira Pepato i innych z 2010 (Acariformes siostrzane dla solfug, tworzące z nimi Poecilophysidea)^[6], A. Pepato i Pavla Klimova z 2015 (również monofiletyczne Poecilophysidea)^[7], Russella Garwooda i Jasona Dunlopa z 2014 (solfugi zajmują pozycję siostrzaną dla Acariformes)^[8] oraz Jesúsa Ballesterosa i Prashanta Sharmy z 2019 (zaleszczotki w pozycji siostrzanej dla Acariformes)^[9].

Przypisy

↑ ^a ^b Jeffrey W. Shultz. Evolutionary morphology and phylogeny of Arachnida. „Cladistics”. 6 (1), s. 1–38, 1990. DOI: 10.1111/j.1096-0031.1990.tb00523.x.
↑ ^a ^b Jeffrey W. Shultz. A phylogenetic analysis of the arachnid orders based on morphological characters. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 150, s. 221 – 265, 2007.
↑ W.C. Wheeler, C.Y.Hayashi. The phylogeny of the extant chelicerate orders. „Cladistics”. 14, s. 173–192, 1998.
↑ G. Giribet, G.D. Edgecombe, W.C. Wheeler, C. Babbit. Phylogeny and systematic position of Opiliones: a combined analysis of chelicerate relationships using morphological and molecular data. „Cladistics”. 18, s. 5–70, 2002.
↑ Mirosława Dabert, Wojciech Witaliński, Andrzej Kaźmierski, Ziemowit Olszanowsk. Molecular phylogeny of acariform mites (Acari, Arachnida): Strong conflict between phylogenetic signal and long-branch attraction artifacts. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 56 (1), s. 222-41, 2010. DOI: 10.1016/j.ympev.2009.12.020.
↑ Almir R Pepato, Carlos E.F. da Rocha, Jason A Dunlop. Phylogenetic position of the acariform mites: sensitivity to homology assessment under total evidence. „BMC Evolutionary Biology”. 10 (235), 2010.
↑ A.R. Pepato, P.B. Klimov. Origin and higher-level diversification of acariform mites – evidence from nuclear ribosomal genes, extensive taxon sampling, and secondary structure alignment. „BMC Evolutionary Biology”. 15, s. 178, 2015.
↑ Russell J. Garwood, Jason A. Dunlop. Three-dimensional reconstruction and the phylogeny of extinct chelicerate orders. „PeerJ”. 2 (e641), 2014. DOI: 10.7717/peerj.641.
↑ Jesús A. Ballesteros, Prashant P. Sharma. A Critical Appraisal of the Placement of Xiphosura (Chelicerata) with Account of Known Sources of Phylogenetic Error. „Systematic Biology”. 68 (6), s. 896-917, 2019. DOI: 10.1093/sysbio/syz011.

[Shultz90-1] Jeffrey W. Shultz. Evolutionary morphology and phylogeny of Arachnida. „Cladistics”. 6 (1), s. 1–38, 1990. DOI: 10.1111/j.1096-0031.1990.tb00523.x.

[Shultz7-2] Jeffrey W. Shultz. A phylogenetic analysis of the arachnid orders based on morphological characters. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 150, s. 221 – 265, 2007.

[WH-3] W.C. Wheeler, C.Y.Hayashi. The phylogeny of the extant chelicerate orders. „Cladistics”. 14, s. 173–192, 1998.

[Giribet2-4] G. Giribet, G.D. Edgecombe, W.C. Wheeler, C. Babbit. Phylogeny and systematic position of Opiliones: a combined analysis of chelicerate relationships using morphological and molecular data. „Cladistics”. 18, s. 5–70, 2002.

[Dabert-5] Mirosława Dabert, Wojciech Witaliński, Andrzej Kaźmierski, Ziemowit Olszanowsk. Molecular phylogeny of acariform mites (Acari, Arachnida): Strong conflict between phylogenetic signal and long-branch attraction artifacts. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 56 (1), s. 222-41, 2010. DOI: 10.1016/j.ympev.2009.12.020.

[Pepato-6] Almir R Pepato, Carlos E.F. da Rocha, Jason A Dunlop. Phylogenetic position of the acariform mites: sensitivity to homology assessment under total evidence. „BMC Evolutionary Biology”. 10 (235), 2010.

[PK-7] A.R. Pepato, P.B. Klimov. Origin and higher-level diversification of acariform mites – evidence from nuclear ribosomal genes, extensive taxon sampling, and secondary structure alignment. „BMC Evolutionary Biology”. 15, s. 178, 2015.

[GarwoodDunlop-8] Russell J. Garwood, Jason A. Dunlop. Three-dimensional reconstruction and the phylogeny of extinct chelicerate orders. „PeerJ”. 2 (e641), 2014. DOI: 10.7717/peerj.641.

[BS-9] Jesús A. Ballesteros, Prashant P. Sharma. A Critical Appraisal of the Placement of Xiphosura (Chelicerata) with Account of Known Sources of Phylogenetic Error. „Systematic Biology”. 68 (6), s. 896-917, 2019. DOI: 10.1093/sysbio/syz011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

PROFILPELAJAR.COM

Dromopoda

Przypisy

Read other articles:

Keuskupan Agung Luksemburg

Andi Baso Bassaleng

Giampaolo Pazzini

Julie Bindel

Saville Dam

Sergey Petrov (politician)

История христианства в Центральной Азии

Grand Theft Auto: San Andreas

Joyce Jonathan

格奥尔基·季米特洛夫

Twins of Evil

Ong Ka Ting

Em with tail

Campani

San Marino

National Register of Historic Places listings in Marion County, South Carolina

约以和约

جامع سيف أباد

TFEB

Leuzigen