Departament Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych (Dep. Sprawiedl. MSWojsk.) - organ pracy Ministra Spraw Wojskowych właściwy w sprawach służby sprawiedliwości (sądy i prokuratura wojskowa oraz więziennictwo wojskowe). Działał w ramach Ministerstwa Spraw Wojskowych pod różnymi nazwami od 1918 do 18 września 1939.
Struktura organizacyjna
W grudniu 1918 powołano do życia Departament II Wojskowo-Prawny Ministerstwa Spraw Wojskowych. W jego strukturze organizacyjnej znajdowały się:
Sekcji Ustaw (od stycznia 1919)
Wydział Personalny (od 16 kwietnia 1919)
Sekcji Konsultacji Prawnej (od stycznia 1919)
Kancelarii Departamentu (od stycznia 1919)
Urząd rejestracji kar dla osób zasądzonych przez sądy wojskowe (od 21 lipca 1919)
10 grudnia 1919 Departament II Prawno-Wojskowy M.S.Wojsk. został przemianowany na Departament VI Wojsko-Prawny o następującej strukturze i obsadzie personalnej:
szef Sekcji Organizacyjno-Sądowej - mjr KS Marian Dąbrowski
szef Sekcji Ustawodawczej - mjr KS Jan Krzakowski
szef Sekcji Konsultacji Prawnej - mjr KS Jan Grzegorz Rzymowski
szef Referatu Personalnego - kpt. Walter
naczelnik kancelarii - por. Chrzan
Dnia 1 marca 1920 roku Departament II Wojskowo-Prawny został przemianowany na Oddział VI Prawny Sztabu M.S.Wojsk. 10 marca 1920 Naczelny Wódz mianował szefa oddziału i szefów sekcji.
10 sierpnia 1921, z chwilą wejścia w życie pokojowej organizacji Ministerstwa Spraw Wojskowych, Oddział VI Prawny został przeformowany w Departament IX Sprawiedliwości o następującej strukturze i obsadzie personalnej:
szef Wydziału Więziennictwa - ppłk Józef Zacharzewski
szef Wydziału Spraw Karnych - płk KS dr Gerard Armiński
Od sierpnia 1923 do 11 lipca 1924 w strukturze departamentu występował Wydział Prawny.
11 lipca 1924 dotychczasowy Wydział Organizacji Sądownictwa został przemianowany na Wydział Ogólny, a w 1936 na Administracji Sądownictwa i Więziennictwa. Utworzono Wydział Konsultacji Prawnej i Samodzielny Referat Ustawodawczy, a zlikwidowano Wydział Więziennictwa.
W lipcu 1924 Minister Spraw Wojskowych, w uzupełnieniu rozporządzenia Sztabu Generalnego L.dz. 8670/Org. z 1921 „Organizacja służby sprawiedliwości na czas pokoju” oraz rozporządzenia Sztabu Generalnego L.dz. 4900/Org. z 1921 „Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych na czas pokoju”, wydał rozkaz dzienny Nr 89, w którym sprecyzował zadania szefa Departamentu Sprawiedliwości i Naczelnego Prokuratora Wojskowego[1].
W lutym 1925 Samodzielny Referat Ustawodawczy został podniesiony do rangi wydziału, a Wydział Spraw Karnych przemianowany na Wydział Spraw Karnych i Nadzoru Prokuratorskiego.
19 maja 1927 Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski zniósł numerację departamentów, a dla dotychczasowego Departamentu IX ustalił nazwę „Departament Sprawiedliwości”[2].
W styczniu 1930 w skład departamentu został włączony samodzielny referat personalny.
Obsada personalna Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych w sierpniu 1939 r.:
szefa Wydziału Konsultacji i Następstwa Prawnego - ppłk aud. Jerzy Węsierski[3].
1 września 1939 w Kwaterze Głównej Naczelnego Wodza zostało utworzone Szefostwo Służby Sprawiedliwości. Na stanowisko naczelnego szefa służby sprawiedliwości został wyznaczony gen. bryg. Teofil Maresch, dotychczasowy szef Departamentu Sprawiedliwości i Naczelny Prokurator Wojskowy. Szefostwo składało się z trzech komórek organizacyjnych: referatu ogólnego, samodzielnego referatu konsultacji prawnej i samodzielnego referatu spraw karnych. W szefostwie pełniło służbę sześciu oficerów audytorów (szef i pięciu referentów) oraz dziewięciu podoficerów i szeregowców stanowiących personel pomocniczy. Do ewakuacji w dniu września 1939 Szefostwo Służby Sprawiedliwości KG NW mieściło się przy ulicy Ludwika Narbutta 33 w Warszawie[4].
Obsada personalna Szefostwa Służby Sprawiedliwości KG NW:
Przy Kwaterze Głównej NW funkcjonował Sąd Polowy Nr 76 w składzie trzech oficerów audytorów. Szefem sądu został ppłk aud. Kazimierz Sarnicki, dotychczasowy szef Wydziału Administracji Sądownictwa i Więziennictwa[4].
Obsada personalna departamentu
Kierownictwo Departamentu
Formalnie Departamentem kierował II Wiceminister Spraw Wojskowych, przez Szefa Departamentu. Szef Departamentu Sprawiedliwości był jednocześnie Naczelnym Prokuratorem Wojskowym. Zastępca Szefa, był odpowiednio Zastępcą Naczelnego Prokuratora Wojskowego.
Szefowie departamentu
gen. ppor. KS / gen. bryg. Aleksander Pik (20 XI 1918 - 31 VII 1924[9])
↑Wykaz zawiera obsadę departamentu według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[17].
↑ abGwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[18].
Przypisy
↑„Polska Zbrojna” nr 189 z dnia 12 lipca 1924 r., s. 4.
↑Dziennik Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych z 19 maja 1927 r., Nr 16, poz. 177.
↑Szurlej 1939 ↓, s. 1, wg autora płk aud. Kazimierz Słowikowski w okresie od 1 do 18 września 1939 pełnił obowiązki szefa Dep. Sprawiedl. MSWojsk. i Naczelnego Prokuratora Wojskowego.
↑Szurlej 1939 ↓, s. 2, wg autora ppłk aud. Jerzy Węsierski do dnia 18 września 1939 pozostawał na stanowisku szefa Wydziału Konsultacji i Następstwa Prawnego Dep. Sprawiedl. MSWojsk..
↑Szurlej 1939 ↓, s. 3, wg autora ppłk aud. Tomasz Żuk-Rybicki do dnia 18 września 1939 pozostawał na stanowisku szefa Wojskowego Sądu Okręgowego Nr IX w Brześciu.
Tadeusz Böhm: Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08368-1.
Regina Czarnecka. Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918-1921. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 26, 2003. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN0137-5547.
Jerzy Nazarewicz. Wojskowa służba sprawiedliwości w przededniu i w pierwszym okresie wojny obronnej Polski w 1939 r.. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 2 (84), 1978. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.
Waldemar Rezmer: Operacyjna służba sztabów Wojska Polskiego w 1939 roku. Organizacja. Zasady funkcjonowania. Przygotowanie do wojny. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2010. ISBN 978-83-930318-1-8.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.