Bronisław Karol Sikorski

Ten artykuł dotyczy oficera. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Bronisław Karol Sikorski
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1880
Rohatyn

Data i miejsce śmierci

9 października 1934
Tuchów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Najwyższy Sąd Wojskowy

Stanowiska

sędzia NSW

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)

Bronisław Karol Sikorski (ur. 17 listopada 1880 w Rohatynie, zm. 9 października 1934 w Tuchowie) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor prawa.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Felika i Emilli z Hertrichów[1]. Kształcił się we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum klasyczne i studia prawnicze. W czasie studiów działał w organizacjach niepodległościowych. W latach 1901–1902 odbył jednoroczną ochotniczą służbę wojskową w Styryjskim Pułku Piechoty Nr 27 w Lublanie[1]. Na stopień kadeta został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1904 w korpusie oficerów rezerwy piechoty i otrzymał przydział w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 55 w Tarnopolu[2][3][4]. W 1911 został przeniesiony w rezerwie do 35 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Złoczowie[5][6][7].

5 maja 1915 przeniesiony został do Audytoriatu Legionów Polskich i przydzielony do II Brygady. W kwietniu 1917 był audytorem w Sądzie Polowym Polskiego Korpusu Posiłkowego. W lutym 1918 pod Rarańczą przeszedł linię frontu austriacko-rosyjskiego i dołączył do II Korpusu Polskiego w Rosji. Po rozwiązaniu Korpusu działał w organizacjach niepodległościowych i wojskowych.

1 listopada 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do Departamentu Prawno-Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych, w którym zajmował stanowiska: referenta, naczelnika Wydziału Sądowego i szefa Sekcji I Organizacyjno Sądowej. 10 marca 1920, po reorganizacji ministerstwa, powołany został na stanowisko szefa Sekcji I Organizacyjno Sądowej Oddziału VI Prawnego. 22 sierpnia 1921 wyznaczony został na stanowisko zastępcy szefa Departamentu X Sprawiedliwości MSWojsk. 6 października 1923 mianowany został sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie. Z dniem 31 grudnia 1930, na własną prośbę, został przeniesiony w stan spoczynku[8][9]. Zmarł 9 października 1934 w Tuchowie. 13 października 1934 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[10][11][12][13] (kwatera A15-7-10)[14].

Bronisław Sikorski był żonaty z Barbarą Stanisławą ze Schwarzów. Miał dwoje dzieci[1].

Awanse

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Stawecki 1994 ↓, s. 300.
  2. ↑ Schematismus 1905 ↓, s. 519.
  3. ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 567.
  4. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 388, 573.
  5. ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 198, 381.
  6. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 176, 352.
  7. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 300, wg autora służbę w armii austriackiej pełnił od 31 grudnia 1911.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 363.
  9. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 300, autor błędnie podał datę 31 października.
  10. ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 281, s. 4, 1934-10-12. Warszawa. 
  11. ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 163, autorzy błędnie podali, że zmarł w Warszawie.
  12. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 300, autor również podał Warszawę, jako miejsce śmierci generała.
  13. ↑ Pogrzeb ś.p. gen. bryg. Sikorskiego. „Polska Zbrojna”. 283, s. 4, 1934-10-14. Warszawa. 
  14. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  15. ↑ Schematismus 1905 ↓, s. 402.
  16. ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 393.
  17. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 300, autor błędnie podał datę 1913.
  18. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 60.
  19. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.

Bibliografia