Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości Sąd Wojenny Inspektoratu Polskiej Siły Zbrojnej został zamieniony na Sąd Wojskowy przy Dowództwie Okręgu Generalnego w Warszawie[1]. Dekretem Naczelnego Wodza z 5 grudnia 1918 został utrzymany, a dekretem z 14 stycznia 1919 na jego rzecz zostały przekazane struktury Sądu Wojennego Wojsk Polskich w Warszawie, istniejącego dotąd w miejsce Sądu Wojennego PSZ[1]. Pierwszym szefem SW przy DOGen. został mjr dr Józef Daniec[1]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dotychczasowy sąd został przemianowany na Sąd Polowy Okręgu Generalnego w Warszawie, przy którym działały Lotne Sądy Doraźne[2]. W myśl rozporządzenia 24 września 1920 przywrócono Sąd Wojskowy Okręgu Generalnego w Warszawie[2]. W wyniku wprowadzenia organizacji służby sprawiedliwości na czas pokoju rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych Oddział I Sztabu Generalnego z 8 listopada 1921 sąd otrzymał nazwę Wojskowy Sąd Okręgowy Nr I w Warszawie[3].
Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych z 30 listopada 1920 wojskowe sądy załogowe w Warszawie, Modlinie, Ciechanowie, Łomży i Białymstoku, które w rezultacie reorganizacji zostały przekształcone w wojskowe sądy rejonowe w liczbie trzech: w Warszawie, Modlinie i Łomży[3].
Wojskowy sąd okręgowy obejmował swoim obszarem działania cały Okręg Korpusu Nr I. Sąd wykonywał czynności zasadniczo na swoim obszarze działania. Poza swoim obszarem działania sąd mógł wykonywać czynności tylko, gdy wymagało tego dobro wymiaru sprawiedliwości, ewentualnie gdy znacznie oszczędzono by koszty[4].
Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939 roku[12][b]:
szef sądu – płk dr Adam Franciszek Górecki
zastępca szefa – ppłk Bronisław Cholewo
sędzia orzekający – mjr dr Marian Zdzisław Bielecki
sędzia orzekający – mjr dr Alojzy Cisak
sędzia orzekający – mjr mgr Jan Rejman
sędzia śledczy – mjr dr Jan II Serafin
sędzia śledczy – kpt. mgr Eugeniusz Cybul
sędzia śledczy – kpt. dr Wilhelm Mieczysław Majewski
sędzia śledczy – kpt. mgr Stanisław Rodziewicz
sędzia śledczy – kpt. mgr Leopold Ryszard Szarejko
Wojskowa Prokuratura Okręgowa Nr 1
Zgodnie z dekretem Naczelnego Wodza z 4 lutego 1919 o powołaniu prokurator przy sądach Okręgów Generalnych była organizowana Prokuratura Wojskowa przy Sądzie Okręgu Generalnego w Warszawie od kwietnia 1919, zaś czynności podjęła 15 maja 1919[14]. Pierwszym prokuratorem był mjr Witold Szulborski[14]. Prokuratura działała przy placu Saskim, od 20 lutego 1925 w gmachu DOK I przy ul. Przejazd, po czym 28 stycznia 1928 ponownie została ulokowana przy placu Saskim w lokalu na parterze budynku[14].
↑Płk aud. Adam Franciszek Górecki (ur. 15 grudnia 1892, zm. 4 lutego 1962 w Londynie) był odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Złotym Krzyżem Zasługi. Z dniem 15 grudnia 1924 roku został powołany ze stanu nieczynnego do służby czynnej z równoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia Wyższej Szkoły Intendentury przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie
↑Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[13].
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.