PROFILPELAJAR.COM

Cheryl Strayed
	; Cheryl Strayed na Texas Book Festival, 2012
Data i miejsce urodzenia	17 września 1968 ; Spangler, Pensylwania
Zawód, zajęcie	pisarka, eseistka
Miejsce zamieszkania	Portland, Oregon
Edukacja	University of Minnesota, Uniwersytet Syracuse
Partner	Brian Lindstrom
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Cheryl Strayed (ur. 17 września 1968) – amerykańska prozaiczka i eseistka.

Życiorys

Strayed urodziła się w Spangler w Pensylwanii jako drugie z trojga dzieci. W wieku pięciu lat przeniosła się wraz z rodziną do Chaska w Minnesocie. Rok później rozwiedli się jej rodzice. W wieku 13 lat przeniosła się z matką, ojczymem i rodzeństwem na wieś Aitkin County.

W 1986 roku Strayed zakończyła naukę w McGregor High School w McGregor. Uczęszczała przez rok na Uniwersytet Świętego Tomasza w St. Paul, po czym przeniosła się na University of Minnesota w Minneapolis, gdzie uzyskała tytuł bakalaureatu. W marcu 1991 jej matka, Bobbi Lambrecht, zmarła nagle na raka płuc w wieku 45 lat. W 2002 roku Strayed uzyskała tytuł magistra sztuk pięknych na Uniwersytecie Syracuse, gdzie studiowała creative writing^[1] pod kierunkiem pisarzy George’a Saundersa, Arthura Flowersa, Mary Gaitskill i Mary Caponegro.

W 1999 Cheryl Strayed wyszła za mąż za reżysera filmowego Briana Lindstroma. Mają dwójkę dzieci i mieszkają w Portland^[2].

Jest długoletnią działaczką feministyczną, należy do zarządu VIDA: Women in Literary Arts^[3], organizacji badającej krytyczne i kulturowe postrzeganie pisarstwa kobiet^[4].

Twórczość

Strayed współpracowała m.in. z „The Washington Post Magazine”, „The New York Times Magazine”, „Vogue”, „Allure”, „The Missouri Review”, „The Sun Magazine”, „The Best American Essays” i „Creative Nonfiction”^[3]. Jej prace zostały dwukrotnie wybrane do grona Najlepszych Amerykańskich Esejów (Heroina/e z roku 2000)^[5] oraz Love of My Life z 2003 roku^[2]. Otrzymała również Pushcart Prize za esej Munro Country, który został pierwotnie opublikowany w „The Missouri Review”^[6]. Esej ten jest o liście, który Strayed otrzymała od Alice Munro oraz o wpływie kanadyjskiej pisarki na pisarstwo Strayed^[7].

Pierwsza książka Strayed, Torch, została opublikowana w 2006 r. przez wydawnictwo Houghton Mifflin Harcourt. Torch był finalistą Great Lakes Book Award i został wybrany przez „Oregonian” jako jedna z dziesięciu najlepszych książek 2006 autorstwa pisarzy żyjących na północno-zachodnim Pacyfiku. W 2012 Torch został wznowiony przez Vintage Books z nowym wprowadzeniem Strayed.

Jej druga książka, Dzika droga. Jak odnalazłam siebie, jest zapisem szczegółowych wspomnień z przebycia 1100-milowej trasy Pacific Crest Trail z pustyni Mojave do granicy między Oregonem i Waszyngtonem oraz jest opowieścią o osobistych zmaganiach, które zmusiły ją do tej wędrówki^[8]. Dzika droga ukazała się w wydawnictwie Alfred A. Knopf w 2012 roku i została przetłumaczona na 28 języków. Książka ta zadebiutowała na 7 miejscu listy bestsellerów New York Timesa, a 15 lipca 2012 dotarła na pierwsze miejsce, na którym utrzymywała się przez siedem kolejnych tygodni^[9]. W czerwcu 2012 Oprah Winfrey przyjęła Dziką drogę do swojego klubu książki Oprah’s Book Club 2.0^[10]. Reese Witherspoon kupiła prawa do ekranizacji książki jeszcze przed jej publikacją i sama zagrała rolę Strayed^[11].

W marcu 2010 rozpoczęła pisanie „Dear Sugar”, rubryki z poradami w internetowym piśmie literackim TheRumpus.net. W lipcu 2012 w wydawnictwie Vintage Books opublikowany został jej zbiór artykułów z „Dear Sugar” jako Tiny Beautiful Things: Advice on Love and Life from Dear Sugar, który zadebiutował na liście bestsellerów New York Timesa na 5. miejscu^[12].

Książki

Torch (2006; 2012).
Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail (2012, polskie wydanie: Dzika droga. Jak odnalazłam siebie, tłum. Joanna Dziubińska, Znak Literanova 2013).
Tiny Beautiful Things: Advice on Love and Life from Dear Sugar (2012).

Przypisy

↑ Rob Enslin, Paperback Writers. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].(ang.), Syracuse University: The College of Arts and Sciences. News, 6 listopada 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ ^a ^b Cheryl Strayed, The Love of My Life. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-05)].(ang.), The Sun Magazine, wrzesień 2002, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ ^a ^b Board of Directors. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-14)].(ang.), VIDA: Women in Literary Arts, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Mission & History. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-01)].(ang.), VIDA: Women in Literary Arts, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Cheryl Strayed, Heroina/e. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-16)].(ang.), Cheryl Strayed – strona autorska, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Pushed Into Munro Country. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)].(ang.), The Missouri Review, 5 maja 2010, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Cheryl Strayed, Munro Country.(ang.), The Missouri Review, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Sara NelsonCheryl Strayed Hikes Her Way Through Heartbreak in Wild.(ang.), Oprah.com, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Best Sellers.(ang.), The New York Times, 15 lipca 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Winfrey launches „Oprah’s Book Club 2.0".(ang.), cbsnews.com, 1 czerwca 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].
↑ Alison Hallett: Cheryl Strayed’s Wild Optioned by Reese Witherspoon. blogtown.portlandmercury.com, 15 marca 2012. [dostęp 2013-06-10]. (ang.).
↑ Gregory Cowles, Inside the List.(ang.), The New York Times, 20 lipca 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].