Projekt nadwozia pojazdu opracowany został we współpracy z włoskim studiem stylistycznym Pininfarina, dzięki czemu udało się osiągnąć współczynnik oporu powietrza Cx=0,34. Wytwarzanie tego wozu było dosyć kłopotliwe: podwozia z produkcji wielkoseryjnej w Detroit dostarczano specjalnie dostosowanymi samolotami Boeing 747 do Włoch, gdzie w zakładzie Pininfarina w Grugliasco w pobliżu Turynu podwozia skracano i dawano karoserię wykonaną z niemieckiej stali i stopu aluminiowego ze Szwajcarii. Po zwrotnym transporcie do Detroit samochody wykańczano u Cadillaca w zakładzie w Hamtramck.
W 1988 roku pojazd doposażony został w regulowane zagłówki oraz opcjonalny zestaw europejskich wskaźników. Rok później do produkcji wprowadzono silnik o pojemności 4.5 l i mocy 200 KM. Przy okazji usprawniono mechanizm zdejmowania dachu. W 1990 roku do sprzedaży wprowadzono wersję ze zdejmowanym sztywnym dachem. W 1993 roku wprowadzono do produkcji silnik 4.6 l o mocy 295 KM[1].
Sprzedaż
W porównaniu do innych modeli Cadillaca produkcja wozów Allanté nie była zbyt wysoka. Łącznie powstało 21 395 sztuk. W kolejnych latach sięgała ona: 1986 – 165 szt., 1987 – 4 658 szt., 1988 – 2 609 szt., 1989 – 3 047 szt., 1990 – 3 768 szt., 1991 – 2 510 szt., 1992 – 2 662 szt., oraz 1993 – 1 976 sztuk[2].
Wyposażenie
Standardowe wyposażenie pojazdu obejmowało m.in. system ABSBosch III, skórzaną tapicerkę z włoskiej skóry oraz system audio firmy Bose.
