Cadillac DeVille I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1958 roku.
Następca modelu Series 62. Pierwsza generacja modelu została zaprezentowana po raz pierwszy w 1958 roku i była blisko spokrewniona z równolegle produkowanym modelem Eldorado, wyróżniając się strzelistymi tylnymi nadkolami i dużą ilością chromu[1].
Cadillac DeVille II - tyłCadillac DeVille II Coupé
Cadillac DeVille II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1961 roku.
Druga generacja DeVille została przedstawiona jako gruntownie zmodernizowany poprzednik. Samochód zyskał wygładzoną stylistykę, wyróżniającą się mniejszą ilością chromowanych ozdobników, strzelistych linii i kantów. Zmniejszono też powierzchnię charakterystycznych, strzelistych tylnych nadkoli[2].
Cadillac DeVille III - tyłCadillac DeVille III Coupé
Cadillac DeVille III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1965 roku.
Trzecia generacja modelu powstała jako zupełnie nowy, zbudowany od podstaw samochód. Samochód zyskał masywniejszy przód z osadzonymi po bokach reflektorach. Zniknęły też strzeliste nadkola, a sylwetka stała się pozbawiona znanych z poprzedników ozdobników. Ofertę nadwoziową dalej tworzył sedan, coupé i kabriolet[3].
Cadillac DeVille IV - tyłCadillac DeVille IV Coupé
Cadillac DeVille IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1970 roku.
Czwarta generacja DeVille przeszła ewolucyjny kierunek zmian w stosunku do dotychczasowego modelu, z inaczej osadzonymi reflektorami i charakterystycznym, dwukolorowym malowaniem nadwozia. Zmniejszono też chromowane ozdobniki w nadwoziu, montując zarazem z przodu masywniejszą atrapę chłodnicy[4].
Cadillac DeVille V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1976 roku.
Cadillac DeVille piątej generacji był jednocześnie ostatnim w historii tylnonapędowym modelem zrealizowanym według specyficznej koncepcji nadwozia, w której pojazd wyróżniał się długim i ponadprzeciętnie szeroką sylwetką. Reflektory przyjęły tym razem prostokątny, dwuczęściowy kształt[5].
Cadillac DeVille VI - tyłCadillac DeVille VI Coupé
Cadillac DeVille VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 1985 roku.
Szósta generacja DeVille była jednocześnie pierwszą w historii zbudowaną na nowej architekturze koncernu General Motors, na której zbudowano także pokrewne modele Buicka i Oldsmobile. Samochód miał tym razem przedni napęd, a także nie był już oferowany jako kabriolet. Nadwozie stało się wyraźnie krótsze i węższe. Pomimo tego, DeVille VI pozostał sztandarowym modelem Cadillaca[6].
Cadillac DeVille VII - tyłCadillac DeVille VII po liftingu
Cadillac DeVille VII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1993 roku.
Siódma generacja Cadillaca DeVille przeszła gruntowną metamorfozę w stosunku do poprzednika - była wyraźnie dłuższa, przy jednocześnie mniejszej ilości ozdobników i chromowanych akcentów w karoserii. Po raz pierwszy z oferty zniknęła wersja coupé, przez co sztandarowy model Cadillaca oferowany był tylko jako sedan[7].
W 1997 roku przedstawiono model po gruntownej modernizacji, w ramach której przemodelowano kształt reflektorów i atrapy chłodnicy[8].
Cadillac DeVille VIII – tyłCadillac DTS – wersja po liftingu
Cadillac DeVille VIII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1999 roku.
Ostatnia, ósma generacja DeVille zadebiutowała latem 1999 roku, radykalnie zmieniając koncepcję w stosunku do poprzednika. Przy nieznacznie krótszym nadwoziu, stało się ono smuklejsze, miało jeszcze mniej chromowanych ozdobników na nadwoziu i było blisko spokrewnione z mniejszym modelem Seville, z którym dzielił platformę[9].
Lifting i zmiana nazwy
W 2005 roku Cadillac przedstawił DeVille III po gruntownej modernizacji, w ramach której zmieniono wygląd pasa przedniego i tylnej części nadwozia. Zmienił się kształt reflektorów, atrapy chłodnicy i tylnych lamp, a także pojawiła się nowa atrapa chłodnicy. Przy okazji, zdecydowano się zmienić nazwę na Cadillac DTS[10].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
