Bzionek (przyp. nazwa wywodzi się od bzu czarnego) – leśny demon ze Śląska.

Duszek opiekuńczy, przybierający postać małego ludzika^[1]. Bronił obejścia przed złymi czarami i żył pod krzakiem czarnego bzu^[2].

Z tego powodu ludzie darzyli tę rosnącą roślinę w pobliżu domostw nabożną czcią^[2]. Nie wolno było ścinać bzu, wykopywać ani palić w piecu^[2]. Wylewano pod nim wodę po obmyciu zmarłego, aby odpędzić nieszczęście^[2]. Niekiedy pod krzak bzu zanoszono szczególnie mocno gorączkujące dziecko, w nadziei, że bzionek zabierze z niego chorobę^[2].