Budynek Kasy Oszczędności w Ropczycach
nr rej. A-1419 z 13.09.2016[1]
|
Budynek dawnej Kasy Oszczędności w Ropczycach według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego.
|
Państwo
|
Polska
|
Miejscowość
|
Ropczyce
|
Adres
|
ul. Mickiewicza 10
|
Architekt
|
Jan Sas-Zubrzycki
|
Rozpoczęcie budowy
|
1905
|
Położenie na mapie Ropczyc Budynek Kasy Oszczędności w Ropczycach
|
Położenie na mapie Polski Budynek Kasy Oszczędności w Ropczycach
|
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Budynek Kasy Oszczędności w Ropczycach
|
Położenie na mapie powiatu ropczycko-sędziszowskiego Budynek Kasy Oszczędności w Ropczycach
|
Położenie na mapie gminy Ropczyce Budynek Kasy Oszczędności w Ropczycach
|
50°03′12,4528″N 21°36′54,0508″E/50,053459 21,615014
|
|
Budynek Kasy Oszczędności w Ropczycach – budynek znajdujący się przy ulicy Mickiewicza 10, w Ropczycach, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w województwie podkarpackim. W 2016 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków województwa podkarpackiego pod numerem A-1419.
Historia
Budynek został zaprojektowany w 1903 roku przez architekta Jana Sas-Zubrzyckiego[2].
Wybudowany w 1905 roku[3], przy głównej ulicy Ropczyc, obecnie ulicy Mickiewicza 10, jako siedziba Kasy Oszczędności. W 1930 roku nazwa właściciela obiektu uległa zmianie na Komunalna Kasa Oszczędności, a później Powiatowa Kasa Oszczędności. Przeznaczenie budynku zmieniło się w 1943 roku, w budynku działały warsztaty szkolne filii Szkoły Mechanicznej w Dębicy. Przejściowo w latach 50. XX wieku w obiekcie funkcjonowała Gminna Kasa Spółdzielcza[4]. W latach 2000–2009 budynek był użytkowany przez Wyższą Szkołę Inżynierii i Ekonomii, a następnie przez Zespół Szkół im. ks. dra Jana Zwierza w Ropczycach.
Od 2018 roku w obiekcie swoją siedzibę ma samorządowa instytucja kultury pod nazwą Powiatowe Centrum Edukacji Kulturalnej w Ropczycach[5].
Opis architektoniczny
Budynek jest wymurowany z cegły, w stylu eklektycznym[4], dwukondygnacyjny, na planie prostokąta, nakryty wielospadowym dachem[4], pięcioosiowy, z centralnie położonym ryzalitem zwieńczonym szczytem, wyższym od całego gmachu[2].
W pierwszej kondygnacji elewacji frontowej i bocznych znajdują się przemiennie pasy cegły i kamienia (piaskowca). Podobny pas z kamienia znajduje się na wysokości piętra[4].
Na wysokości stropu parteru widoczny jest kostkowy gzyms kordonowy, powyżej motyw dekoracyjny wykonany z żółtej cegły. Cały budynek obiega gzyms koronujący oraz umieszczony poniżej kroksztynowy fryz arkadkowy z żółtej i czerwonej cegły. W narożnikach górnej kondygnacji zastosowano kamienne ciosy[4]. Elewacja tylna w części parterowej nie posiada dekoracji, w części piętra zastosowano motyw dekoracyjny z jasnej cegły[4].
Okna w części parterowej, zarówno w elewacji frontowej (także w ryzalicie), jak i bocznych są zamknięte łukiem kotarowym i mają ozdobne obramienia z tynku imitującego kamień, ze stylizowanymi kluczami. W drugiej kondygnacji prostokątne okna są zwieńczone nadokiennikami o łuku odcinkowym z kluczem, wykonane z jasnej i czerwonej cegły[4].
W ryzalicie umieszczony jest kamienno-ceglany portal, który zamknięty jest łukiem odcinkowym i zwieńczeniem z wolutami[2], flankowanych sterczynami, ze stylizowaną tarczą herbową umieszczoną centralnie[4]. W drugiej kondygnacji znajdują się trzy duże okna zamknięte półkoliście łukami z żółtej cegły[2]. Poniżej otworów okiennych umieszczono prostokątne płyciny imitujące pseudobalustradę[4]. W ryzalicie znajduje się wejście główne do budynku[4]. Z tyłu, od strony południowej umieszczono drugie wejście do obiektu (po schodkach)[4].
Przypisy