Brzanka zielona
Puntius semifasciolatus[1]
|
(Günther, 1868)
|
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty
|
Królestwo
|
zwierzęta
|
Typ
|
strunowce
|
Podtyp
|
kręgowce
|
Gromada
|
promieniopłetwe
|
Rząd
|
karpiokształtne
|
Rodzina
|
karpiowate
|
Rodzaj
|
Puntius
|
Gatunek
|
brzanka zielona
|
Synonimy
|
- Barbus aureus Tirant, 1883
- Barbus fasciolatus Günther, 1868, holotyp BMNH 1851.12.27.185
- Barbus fernandezypezi Fowler, 1958
- Barbus hainani Lohberger, 1929
- Barbus sachsii Ahl, 1923
- Barbus semifasciolatus Günther, 1868
- Capoeta semifasciolata (Günther, 1868)
- Puntius semifasciolata (Günther, 1868)
- Puntius semifaciolatus (Günther, 1868)
|
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
|
|
|
|
Brzanka zielona[3], brzanka siedmiopręga[4] (Puntius semifasciolatus) – gatunek ławicowej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Hodowana w akwariach.
Występowanie
Brzanka zielona żyje w południowo-wschodnich Chinach.
Rozród
Brzanka zielona rozrzuca swoją ikrę, a potem ją przeważnie zjada. Tarło odbywa się zwykle rano, a młode rybki pojawiają się po upływie około półtora dnia.
Hodowla akwariowa
Woda powinna być miękka oraz nieco kwaśna. Akwarium powinno być w narożnikach obsadzone roślinnością z pozostawionym miejscem do pływania.
Odmiana brokatowa Schuberta
Popularna w akwarystyce złota odmiana P. semifasciolatus var. schuberti (brzanka brokatowa[3] lub brzanka Schuberta) została wyhodowana przez hobbystę Thomasa Schuberta z Camden w New Jersey, w latach 60. XX w. poprzez selekcję. Przez wiele lat uważano ją za osobny gatunek Barbus schuberti, ale w rzeczywistości jest to tylko wyselekcjonowana odmiana właściwego (zielonego) gatunku, który w formie pierwotnej rzadko jest spotykany w akwariach[5][6].
Przypisy
- ↑ Puntius semifasciolatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Puntius semifasciolatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Brzanki. „Akwarium”. 3 (2/61), 1961. brak numeru strony
- ↑ Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991. Brak numerów stron w książce
- ↑ William Thornton Innes: Exotic Aquarium Fishes, 19th Revised edition. Revised.. Bailey Bros. & Swinfen Ltd, 1969. ISBN 05-6100-079-4. Brak numerów stron w książce
- ↑ Mike Wickham. The Gold Standard. „Aquarium Fish International”. 10 (2010). BowTie Inc.. ISSN 1942-5678. (ang.). brak numeru strony
Bibliografia
- Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt: Atlas ryb akwariowych. Przekład: Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Delta W-Z, 2000. ISBN 83-7175-260-1. Brak numerów stron w książce
Identyfikatory zewnętrzne: