Brucyt

Brucyt
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

wodorotlenku magnezu
(Mg(OH)2)

Twardość w skali Mohsa

2,5 – 3

Przełam

włóknisty, mikowy

Łupliwość

doskonała wg {0001}

Układ krystalograficzny

trygonalny

Właściwości mechaniczne

Elastyczny

Gęstość

2,39 – 2,40 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, pastelowa zielona, niebieska, różowa, szara, miodowa, bezbarwna, żółta, brązowa

Rysa

biała

Połysk

szklisty, jedwabisty, perłowy, tłusty, woskowy

Multimedia w Wikimedia Commons
Marmur serpentynowo - brucytowy

Brucyt – rzadki minerał z gromady wodorotlenków Mg(OH)2[1].

Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego mineraloga Archibalda Bruce’a, który po raz pierwszy opisał ten minerał (1777–1818).

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, rozetkowym, płytkowym, łuskowym lub włosowym, niekiedy w formie romboedrów. Zwykle występuje w formie skupień zbitych, masywnych, włóknistych lub ziarnistych[2]. Blaszkowo – łuseczkowe agregaty przypominają wyglądem talk. Jest giętki, mało sprężysty, przezroczysty[1]. Tworzy pseudomorfozy po kryształach peryklazu[3]. Łatwo rozpuszczalny w kwasach[3].

Odmiany

Brucyt występuje w odmianach wzbogaconych w żelazo, znanych jako ferrobrucyt, oraz w mangan, określanych jako manganobrucyt. Odmiana o strukturze cienkich i długich włókien, charakteryzująca się jedwabistym połyskiem, podobna do azbestu nazywana jest nemalitem[3].

Występowanie

W skałach metamorficznych powstałych w warunkach przeobrażeń kontaktowych. Spotykany jest w serpentynitach; łupkach - chlorytowych i talkowych, w dolomitach, marmurach. Tworzy się też w niskotemperaturowych utworach hydrotermalnych[1]. Spotykany również w złożach azbestu[3]. Współwystępuje z kalcytem, magnezytem, dolomitem, aragonitem, talkiem czy chryzotylem[2].

Miejsca występowania:

Zastosowanie

  • Surowiec do produkcji materiałów ogniotrwałych,
  • Poszukiwany kamień kolekcjonerski,
  • surowiec do otrzymywania magnezu.

Przypisy

  1. ↑ a b c O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 120, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.
  2. ↑ a b c Eligiusz Szełęg, MINERAŁY I SKAŁY POLSKI, Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 108, ISBN 978-83-7763-668-8.
  3. ↑ a b c d e Jan Parafiniuk, ATLAS MINERAŁÓW, Multico Oficyna Wydawnicza, 2019, s. 134, ISBN 978-83-7073-845-7.

Linki zewnętrzne