Aragonit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	CaCO3 (węglan wapnia)[1], czasem występują domieszki węglanów: Pb, Sr, Zn
Twardość w skali Mohsa	3,5–4
Przełam	muszlowy, kruchy
Łupliwość	wyraźna w jednym kierunku
Układ krystalograficzny	układ rombowy[1]
Gęstość	2,947 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, biały, szary, żółty, zielony, niebieskozielony, lawendowy, czerwony, brązowy
Rysa	bez barwy
Połysk	szklisty, żywiczny
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Aragonit – minerał z gromady węglanów, polimorficzna odmiana węglanu wapnia, druga co do powszechności występowania na Ziemi (na pierwszym miejscu jest kalcyt)^[2]. M. in. stanowi 90% masy perłowej^[1].

Jego nazwa wiąże się z miejscem występowania – okolic miasta Molina de Aragón (Hiszpania). Została ona nadana minerałowi w roku 1797 przez Abrahama Gottloba Wernera^[2].

• Pleochroizm: brak
• Widmo absorpcyjne: nie diagnostyczne
• Luminescencja w bliskim ultrafiolecie wykazuje bladoróżowe, żółte lub zielone świecenie. W dalekim ultrafiolecie kryształy dają żółtawe, żółtawoczerwone lub białe świecenie.

Zazwyczaj tworzy kryształy tabliczkowe, słupkowe, igiełkowe. Często występują zbliźniaczenia (czasami wielokrotne). Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, pręcikowych, promienistych, groniastych, naciekowych. Czasami tworzy wykwity (kwiat żelaza). Jest kruchy, przezroczysty. Często zawiera domieszki: ołowiu (tarnowicyt), cynku (nicholsonit), strontu i pierwiastków ziem rzadkich. Reaguje z kwasem solnym. Jest izomorficzny z witerytem, stroncjanitem, cerusytem. W warunkach panujących na powierzchni Ziemi przekrystalizowuje się w kalcyt i tworzy z nim paramorfozy.

Jest produktem niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych; występuje w pęcherzach pogazowych. W kawernach wapiennych i strefach utleniania złóż kruszców, w osadach gorących źródeł (składnik grochowców). Wraz z konchioliną, stanowi budulec masy perłowej muszli małży, ślimaków oraz łodzikowatych.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Hiszpania, Austria, Wielka Brytania, Peru, Włochy, Chile, Meksyk, Grecja, USA, kraje Afryki Południowo-Zachodniej oraz Słowacja i Czechy.

• W Polsce: występuje w okolicach Kłodzka, Ząbkowic Śląskich i Szklar. Spotykany jest w Górach Świętokrzyskich i okolicach Tarnobrzega.

• W jubilerstwie rzadko ze względu na miękkość, oszlifowane kryształy są zwykle bezbarwne,
• ma znaczenie naukowe,
• interesujący dla kolekcjonerów,
• czasami wykorzystywany jako kamień ozdobny,
• do wyrobu biżuterii artystycznej.

• Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982. Brak numerów stron w książce
• Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1. Brak numerów stron w książce

• aragonit na stronie Webmineral.com (ang.)