PROFILPELAJAR.COM

Borowa
	wieś
	; Pałac w Borowej Oleśnickiej
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	wrocławski
Gmina	Długołęka
Liczba ludności (III 2011)	673
Strefa numeracyjna	71
Kod pocztowy	55-093
Tablice rejestracyjne	DWR
SIMC	0873679
	Położenie na mapie gminy Długołęka Borowa
	Położenie na mapie Polski Borowa
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Borowa
	Położenie na mapie powiatu wrocławskiego Borowa
	51°11′21″N 17°16′50″E/51,189167 17,280556
	Multimedia w Wikimedia Commons

Borowa, używana także nazwa Borowa Oleśnicka (niem. Bohrau, Kreis Oels^[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka. Znajdujące się w miejscowości 4 stawy o pow. 15 ha wraz z systemem śluz zostały założone przez zakonników na przełomie XII i XIII w.^[5]

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Borowa. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wrocławskim.

We wsi znajduje się stacja kolejowa Borowa Oleśnicka, na której kursują pociągi na linii Oleśnica – Wrocław Główny.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[6]:

kościół rzymskokatolicki parafialny Matki Bożej Królowej Polski w dekanacie Oleśnica zachód, z 1771 r., 1865 r.
- cmentarz przy kościele
zespół pałacowy, z XVIII-XX w.
- pałac z roku 1905 powstały na fundamentach poprzedniego pałacu z XVII wieku. Pałac należał w latach 1780–1945 do rodziny von Schwerin. Pierwszym właścicielem z tej rodziny był pruski generał major Friedrich August Carl Leopold (1750–1834), żonaty z hrabianką Luizą Fryderyką Wilhelminą von der Schulenburg (1767–1832). Friedrich August otrzymał w r. 1782 pruski tytuł hrabiowski. Majątek rycerski Bohrau obejmował 648 ha, miał stawy rybne o powierzchni 20 ha. Park dworski był wielkości 8 ha. Ostatnim właścicielem był zamieszkały w Rzymie, nieletni hrabia Bruno von Schwerin, majątkiem administrował jego stryj i opiekun prawny Woldemar hr. von Schwerin. W czasie II wojny światowej pałac był jedną ze składnic dzieł sztuki organizowanych przez Günthera Grundmanna. Składowane były tam cenne starodruki, książki i zbiory monet. Część zbiorów została ewakuowana przez Niemców pod koniec 1944 roku. Od stycznia 1945 r. do października 1945 r. w majątku stacjonowali Rosjanie, następnie utworzono w pałacu szkołę, natomiast zabudowania gospodarcze przekazano PGR i osiedlonym w Borowej ludziom. Od 2005 roku obiekt jest własnością prywatną. Najcenniejszy zabytek Borowej.

Osobny artykuł: Pałac w Borowej Oleśnickiej.

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 8853
↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 83 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
↑ Stawy w Borowej
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 227. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

Heinrich Kneschke, Deutsche Grafen-Häuser, Band II, Leipzig 1853
Schlesisches Güter-Adreßbuch, Verzeichnis sämtlicher Rittergüter sowie der größeren Landgüter der Provinzen Nieder- und Oberschlesien, Breslau 1937