John Wesley Powell (ur. 17 sierpnia 1941) – amerykański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego przez 17 sezonów w Major League Baseball.
Przebieg kariery
W 1959 roku podpisał kontrakt jako wolny agent z Baltimore Orioles i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Rochester Red Wings[1][2]. W MLB zadebiutował 26 września 1961 w meczu przeciwko New York Yankees[3][4].
Będąc zawodnikiem Orioles czterokrotnie wystąpił w World Series (w 1966 zwycięstwo nad Los Angeles Dodgers 4–0, w 1969 przegrana z New York Mets 1–4, w 1970 zwycięstwo 4–1 z Cincinnati Reds, w 1971 przegrana 3–4 z Pittsburgh Pirates)[5][6][7][7]. W 1968 po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd. Dwa lata później został wybrany MVP American League[8].
W lutym 1975 w ramach wymiany przeszedł do Cleveland Indians, w którym grał przez dwa sezony[1][3]. W sezonie 1977 występował w Los Angeles Dodgers, w którym zakończył karierę[3].
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy