Bogusław Kędzia (ur. 20 marca 1935 w Piastowie, zm. 2002) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, wieloletni profesor i dyrektor Instytutu Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierwiastków Rzadkich Politechniki Wrocławskiej, rektor tej uczelni od 1980 do 1981, specjalista z zakresu chemii koordynacyjnej i chemii pierwiastków ziem rzadkich, działacz komunistyczny.
Życiorys
Wykształcenie i działalność naukowa
W 1960 ukończył studia chemiczne na Politechnice Wrocławskiej[1]. Od 1969 do 1972 był dyrektorem Instytutu Chemii Nieorganicznej i Metali Pierwiastków Rzadkich na tej uczelni[1]. W 1976 uzyskał tytuł profesora[1]. W latach 1972–1979 był prorektorem, a od 1980 do 1981 pełnił funkcję rektora Politechniki Wrocławskiej[1].
Inicjował i rozwijał naukową współpracę z zagranicą. Od 1993 pracował w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy w Warszawie.
Działalność polityczna
Od 1954 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Od 1968 do 1971 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na Politechnice Wrocławskiej[1]. W 1968 był członkiem uczelnianej komisji dyscyplinarnej odpowiedzialnej za sankcje w stosunku do studentów, którzy brali udział w antykomunistycznych protestach marcowych i majowych we Wrocławiu[2]. Od 1984 do 1985 był sekretarzem, a od 1989 do 1990 – I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu. W grudniu 1985 był zastępcą kierownika, a następnie do listopada 1989 pełnił funkcję kierownika Wydziału Nauki, Oświaty i Postępu Naukowo-Technicznego Komitetu Centralnego PZPR (od lutego do listopada 1989 pod nazwą Wydział Nauki i Oświaty)[1][3].
Odznaczenia
Został odznaczony: Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej i wyróżnieniami resortowymi.
Bibliografia
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-04-18].
- ↑ Włodzimierz Suleja, Dolnośląski Marzec 68, monografia Instytutu Pamięci Narodowej, Warszawa 2006
- ↑ Zbigniew Osiński, Nauczanie historii w szkołach podstawowych w Polsce w latach 1944–1989: uwarunkowania organizacyjne oraz ideologiczno-polityczne, Lublin 2010, s. 89.
Identyfikatory zewnętrzne:
