Jerzy Schroeder

Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1912 Lwów
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 2000 Wrocław
profesor nauk chemicznych
Specjalność: technologia nieorganiczna
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Profesura	1964
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Wrocławska
Rektor PWr (1982)
Odznaczenia

Jerzy Schroeder (ur. 18 czerwca 1912 we Lwowie, zm. 11 czerwca 2000 we Wrocławiu) – polski inżynier, profesor nauk chemicznych.

Syn Artura Schroedera, prozaika, poety i publicysty, oraz Marii Daisenberg, pochodzącej z rodziny o austriackich korzeniach. Absolwent Korpusu Kadetów Nr 1 i Politechniki Lwowskiej (1937). Po studiach podjął pracę na Wydziale Chemicznym w Dublanach^[1]. W czasie II wojny światowej walczył jako kapral podchorąży w obronie Lwowa, a następnie, po przeniesieniu się w okolice Krakowa, kontynuował walkę pod pseudonimem "Pokorny" w szeregach batalionu "Skała" Krakowskiej Komendy Dywersji. Prowadził też konspiracyjne wykłady na Uniwersytecie Jagielloński^[2][3].

Po wojnie zamieszkał we Wrocławiu. Docent od 1955; prof. nadzwyczajny w 1964 na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej i dziekan tego wydziału (1956-1958 i 1962-1964). W 1971 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Rektor Politechniki Wrocławskiej (1982). W latach 1966–1991 członek Komitetu Nauk Chemicznych PAN. Autor 130 publikacji, 40 patentów w tym 11 zagranicznych. W 1982 r. przeszedł na emeryturę^[4][5].

Pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu^[6].

Ożeniony z Ireną z Grudzińskich, pochodzącą z majątku ziemskiego pod Mińskiem, który musiała opuścić po zamordowaniu ojca przez bolszewików. Ich córka, Teresa (ur. w 1939 r. we Lwowie- zm. w 2007 w Warszawie), wyszła za mąż za artystę-malarza Franciszka Starowieyskiego^[7].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Krzyż Partyzanckim
• Odznaka Grunwaldzka,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Medal „Za Wybitne Zasługi dla Rozwoju Politechniki Wrocławskiej”,
• Złota Odznaka „Za zasługi dla przemysłu chemicznego”.