Białorybica

Białorybica
Stenodus leucichthys[1]
(Güldenstädt, 1772)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

łososiokształtne

Rodzina

łososiowate

Podrodzina

siejowate

Rodzaj

Stenodus

Gatunek

białorybica

Synonimy
  • Coregonus lucius Nilsson, 1855
  • Salmo leucichthys Güldenstädt, 1772
  • Salmo mackenzii Richardson, 1823
  • Stenodus leucichthys leucichthys (Güldenstädt, 1772)
  • Stenodus leucichthys mackenzii (Richardson, 1823)
  • Stenodus mackenzii (Richardson, 1823)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Białorybica[3] (Stenodus leucichthys) – gatunek anadromicznej ryby łososiokształtnej, zaliczany do siejowatych (Coregoninae), blisko spokrewniony z nelmą (Stenodus nelma)[4][5]. Obydwa taksony były wcześniej klasyfikowane jako podgatunki w obrębie Stenodus leucichthys. Białorybica wymarła w warunkach naturalnych. Przetrwały jedynie populacje hodowlane[2].

Występowanie

Właściwa białorybica (klasyfikowana wcześniej jako Stenodus leucichthys leucichthys) żyła w Morzu Kaspijskim i jego zlewisku (Wołga, Ural i Terek)[2]. Żyły w przybrzeżnej strefie mórz, w pobliżu estuariów. Na tarło wpływały do rzek. W Związku Radzieckim była hodowana na dużą skalę. Pod koniec lat 90. XX wieku liczba osobników hodowlanych drastycznie spadła[2].

Opis

Osiąga długość 120 cm i do 20 kg masy ciała. Ciało bocznie spłaszczone, głowa duża, zakończona dużym pyskiem, dolna szczęka wysunięta do przodu. Boki srebrzyste z jaśniejszym spodem. Grzbiet z zielonkawym, niebieskawym lub brązowawym połyskiem. Płetwa tłuszczowa obecna. Płetwa grzbietowa i ogonowa ciemno obrzeżone. Łuski duże, 90–120 w linii bocznej. W Wołdze wyróżnia się dwie formy – wiosenną i jesienną – różniące się terminem wpływu do rzeki[6].

Odżywianie

Białorybica żywi się mniejszymi rybami z rodziny babkowatych, siejowatych i karpiowatych, młode – planktonem i bezkręgowcami.

Rozród

Wędrówki odbywała wiosną lub jesienią. W ich trakcie nie pobierała pokarmu. Ikra była składana na dnie rzeki. Larwy zaraz po wylęgu rozpoczynały spływ do morza. Dwuletnie osobniki mają przeciętnie ok. 50 cm, pięcioletnie 80–90 cm długości.

Przypisy

  1. ↑ Stenodus leucichthys, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d Stenodus leucichthys, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  4. ↑ Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 lipca 2013 [dostęp 2013-07-06] (ang.).
  5. ↑ Stenodus leucichthys. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 6 lipca 2013]
  6. ↑ E. S. Biełajewa: Stenodus leucichthys leucichthys (Güldenstädt,1772). [w:] Caspian Environment Programme [on-line]. [dostęp 2013-07-06]. (ang.).