Antylopka karłowata[2] (Neotragus pygmaeus) – gatunek antylopy z rodziny wołowatych, najmniejsza antylopa świata. Dożywa 10 lat[3].
Występowanie i biotop
Zamieszkuje lasy deszczowe i galeriowe z gęstym podszytem, wzdłuż południowego wybrzeża Afryki Zachodniej - od Sierra Leone do Ghany[3].
Charakterystyka ogólna
Ciało krępe o długości 40–50 cm, wysokość w kłębie około 25 cm, masa 1,8–2,5 kg. Ubarwienie rudobrązowe, nieco jaśniejsze w dolnych partiach ciała. U samic rogi nie występują. Kończyny miedniczne znacząco dłuższe od barkowych, przez co ciało przybiera skuloną formę[3].
Odżywianie
Antylopa karłowata żywi się zielonymi pędami roślin (liście, pąki, młode pędy), owocami i kwiatami, rzadziej trawami[3].
Behawior
Ze względu na swój płochliwy charakter stanowi niezwykle wymagający obiekt obserwacji. Zauważona początkowo zastyga w bezruchu i bazując na swym ubarwieniu stara się wtopić w otoczenie, jeśli to nie przyniesie oczekiwanego efektu ratuje się ucieczką. Występuje samotnie lub w parach. Aktywna głównie o zmierzchu i nocą. Zamieszkuje terytorium o powierzchni około 100 m², którego granice oznacza składowiskami odchodów. Naturalną konsekwencją posiadania nieproporcjonalnie długich tylnych nóg jest nadzwyczajna skoczność jaką się cechuje. Skokiem z miejsca potrafi pokonać 2,8m lub przeskoczyć przeszkodę o wysokości 55 cm[3].
Reprodukcja
Dojrzałość płciową osiąga już po 1 roku. Czas trwania ciąży jest nieznany jednak szacuje się go na 210 dni. W jej wyniku na świat przychodzi jedno ważące niespełna 300 g młode[3].
Przypisy
- ↑ Neotragus pygmaeus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e f José R.J.R. Castelló José R.J.R., Bovids of the world : antelopes, gazelles, cattle, goats, sheep, and relatives, Princeton 2016, ISBN 978-1-4008-8065-2, OCLC 933295477 [dostęp 2022-02-01] . Brak numerów stron w książce
Bibliografia
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło, Ssaki kopytne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, ISBN 83-01-13806-8 . Brak numerów stron w książce
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Neotragus pygmaeus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 12 stycznia 2009]
Identyfikatory zewnętrzne:
