Antoni Mironowicz (ur. 30 października 1959 w Białymstoku) – polski historyk i działacz społeczny narodowości białoruskiej, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu w Białymstoku.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W 1990 uzyskał stopień naukowy doktora na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, na podstawie pracy Podlaskie ośrodki i organizacje prawosławne w końcu XVI i XVII wieku, a w 1997 habilitował się na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Prawosławie i unia za panowania Jana Kazimierza. W 2002 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Promotor pracy doktorskiej m.in. Urszuli Pawluczuk[1].
Zawodowo związany z Uniwersytetem w Białymstoku, od 1998 jako profesor nadzwyczajny, a od 2006 na stanowisku profesora zwyczajnego. Objął funkcję kierownika Katedry Historii Kultur Pogranicza w Instytucie Historii UwB. Wykładał także w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Białymstoku.
Specjalizuje się w problematyce historii Białorusi, historii Europy Środkowej i Wschodniej, historii Kościoła prawosławnego, historii nowożytnej, historii Rosji. Wyróżniony przez Stowarzyszenie Wydawców Szkół Wyższych za książkę Kościół prawosławny w dziejach Rzeczypospolitej.
Zaangażowany także w działalność organizacji mniejszości białoruskiej. Zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej Białegostoku (1983–1990), Wojewódzkiej Radzie Narodowej (1988–1990)[2] oraz Radzie Miejskiej (1994–1998; z listy Komitetu Wyborczego Prawosławnych). Był współzałożycielem Białoruskiego Zjednoczenia Demokratycznego, członkiem jego władz, a także kandydatem w wyborach sejmowych w 1993.
W 2002 i 2006 bez powodzenia ubiegał się o mandat do białostockiej rady miasta z listy Białoruskiego Komitetu Wyborczego (w 2002 kandydował także na prezydenta Białegostoku, zajmując 5. miejsce wśród 11 kandydatów[3]). W 2007 kandydował do Sejmu z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego[4], a w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 w okręgu wyborczym Olsztyn z ramienia Platformy Obywatelskiej[5].
W 2005 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[6].
Wybrane publikacje
- Autor
- Podlaskie ośrodki i organizacje prawosławne w XVI i XVII wieku, Białystok 1991.
- Bractwo Objawienia Pańskiego w Bielsku Podlaskim, Bielsk Podlaski 1994.
- Prawosławie i unia za panowania Jana Kazimierza, Białystok 1996, 1997.
- Sobór Świętego Mikołaja w Białymstoku, Białystok 1996.
- Teodozy Wasilewicz – archimandryta słucki, biskup białoruski, Białystok 1997.
- Życie monastyczne na Podlasiu, Białystok 1998.
- Metropolita Józef Nielubowicz Tukalski, Białystok 1998.
- Ihumen Sawa Palmowski, Białystok 2001.
- Kościół prawosławny w dziejach dawnej Rzeczypospolitej, Białystok 2001.
- The Orthodox Church and Byelorussian people, Białystok 2001.
- Bractwa cerkiewne w Rzeczypospolitej, Białystok 2003.
- Józef Bobrykowicz – biskup białoruski, Białystok 2003.
- Kościół prawosławny w państwie Piastów i Jagiellonów, Białystok 2003.
- Sylwester Czetwertyński biskup białoruski, Białystok 2004.
- Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Białystok 2005.
- Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku, Białystok 2008.
- Redaktor
- Kościół prawosławny w Polsce dawniej i dziś, Warszawa 1993.
- Wilno i Kresy Północno-Wschodnie, Białystok 1996.
- Księga cudów przed ikoną Matki Bożej w Starym Korninie dokonanych, Białystok 1997.
- Życie monastyczne w Rzeczypospolitej, Białystok 2001.
- Szkolnictwo prawosławne w Rzeczypospolitej, Białystok 2002.
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
