Anna Nehrebecka
Anna Nehrebecka (2016)
Imię i nazwisko
Anna Teresa Nehrebecka-Byczewska
Data i miejsce urodzenia
16 grudnia 1947 Bytom
Zawód
aktorka
Współmałżonek
Gabriel Nehrebecki Iwo Byczewski
Lata aktywności
od 1967
Odznaczenia
Odcisk dłoni w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach
Anna Teresa Nehrebecka-Byczewska z domu Wojciechowska (ur. 16 grudnia 1947 w Bytomiu ) – polska aktorka teatralna i filmowa , działaczka samorządowa.
Życiorys
Wykształcenie i kariera aktorska
W 1969 ukończyła studia w warszawskiej PWST , debiutowała w filmie w 1967 (pod panieńskim nazwiskiem). W 1969 została aktorką Teatru Polskiego w Warszawie . Zagrała liczne role teatralne, filmowe i telewizyjne z repertuaru klasycznego i współczesnego. Popularność przyniosły jej w latach 70. role w serialach telewizyjnych, tj. Droga , Polskie drogi i Rodzina Połanieckich , a także rola w filmie Ziemia obiecana .
Tworzyła programy poetycko-recytatorskie w radiu i telewizji. Cykl ten zapoczątkowany został w latach 70., zawierał m.in. utwory Stanisława Balińskiego , Zofii Bohdanowiczowej , Ryszarda Kiersnowskiego , Beaty Obertyńskiej . W okresie stanu wojennego odmówiła występów w telewizji publicznej; prezentowała natomiast poezję w kościołach i domach prywatnych[1] . W latach 90. występowała z koncertami poetyckimi w Europie, Australii , Nowej Zelandii i USA [1] . Grała w filmach realizowanych we Francji i na Węgrzech . Zagrała też jedną z głównych ról – polską żonę albańskiego oficera – w albańskim filmie Kujtima Çashku Pułkownik Bunkier (1998)[1] . W 2001 zrezygnowała z kariery aktorskiej, wraz z rodziną przeprowadziła się na kilka lat do Brukseli , gdzie jej mąż Iwo Byczewski pełnił funkcję ambasadora RP w Belgii [1] . Po powrocie do Polski w 2007 zaczęła gościnnie występować, zagrała m.in. w sztuce Peer Gynt w Teatrze Dramatycznym w Warszawie [1] .
W 2014 została laureatką Orła za drugoplanową rolę kobiecą w filmie Chce się żyć [2] .
Działalność polityczna
Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015 [3] [4] . Była członkinią Unii Wolności , w 2010 wstąpiła do Platformy Obywatelskiej [5] .
W 2010 uzyskała mandat radnej miasta Warszawy z ramienia Platformy Obywatelskiej[6] , w 2014 , 2018 i 2024 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję[7] [8] [9] .
Odznaczenia i wyróżnienia
W 1975 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi [2] , w 1988 odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” , a w 1994 honorową odznakę Polskiego Związku Niewidomych . W 1978 przewodniczący Komitetu do Spraw Radia i Telewizji przyznał jej nagrodę za współudział artystyczny i wybitne wykonawstwo w programach politycznych Polskiego Radia .
W 1999 odznaczona przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski [10] . W 2007 prezydent RP Lech Kaczyński , za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej , odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[11] [12] . W tym samym roku minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski nadał jej Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” [13] .
W 2013 rada miejska Ostrowa Wielkopolskiego wyróżniła ją tytułem honorowego obywatela miasta[14] .
W 2015 prezydent Albanii Bujar Nishani wręczył jej Order Naima Frashëriego za wybitne osiągnięcia artystyczne[15] .
Życie prywatne
Jej wujem był poeta i dziennikarz Ryszard Kiersnowski [1] . Dwukrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był aktor Gabriel Nehrebecki [16] , drugim mężem został dyplomata Iwo Byczewski [17] . Ma dwie córki: Agatę i Magdalenę[18] . Zamieszkała na warszawskim Powiślu [1] .
Filmografia
Duch z Canterville (1967, reż. Ewa Petelska ) – Virginia Otis
Podróżni jak inni (1969, reż. Wojciech Marczewski ) – zakonnica
Mały (1970, reż. Julian Dziedzina ) – Ania, gosposia Lewickich
Życie rodzinne (1971, reż. Krzysztof Zanussi ) – kobieta z dzieckiem w oknie
Kopernik (1972, reż. Ewa i Czesław Petelscy ) – Diana d’Este na dworze w Ferrarze
Kopernik (1972, reż. Ewa i Czesław Petelscy) – Diana d’Este na dworze w Ferrarze
Droga (1973, reż. Sylwester Chęciński ) – Helena Gerlicz, żona Zbyszka
Ziemia obiecana (1974, reż. Andrzej Wajda ) – Anka, narzeczona Borowieckiego
Doktor Judym (1975, reż. Włodzimierz Haupe ) – Joanna Podborska
Zanim nadejdzie dzień (1976, reż. Roman Rydzewski) – Barbara Sieradzka
Olśnienie (1976, reż. Jan Budkiewicz ) – Helena Łapińska
Polskie drogi (1976, reż. Janusz Morgenstern ) – Justyna, córka Zygadlewicza
Noce i dnie (1977, reż. Jerzy Antczak ) – Celina Mroczkówna-Katelbina
Rytm serca (1977, reż. Zbigniew Kamiński ) – Magda, żona Andrzeja
Kísértés (1977, reż. Károly Esztergályos ) – Kekiné
Rodzina Połanieckich (1978, reż. Jan Rybkowski ) – Marynia Pławicka
Romans Teresy Hennert (1978, reż. Ignacy Gogolewski ) – Basia Olinowska
Czułe miejsca (1980, reż. Piotr Andrejew ) – samotna
Jan Serce (1981, reż. Radosław Piwowarski ) – Małgosia Krukowska
Zasieki (1981, reż. Andrzej Jerzy Piotrowski ) – Zosia
Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (1982, reż. Jerzy Sztwiertnia ) − Matylda Hausner-Frankowska
Marynia (1983, reż. Jan Rybkowski) – Marynia Pławicka-Połaniecka
Dom wariatów (1984, reż. Marek Koterski ) – Wanda, żona Gigiego
Komediantka (1987, reż. Jerzy Sztwiertnia) − Zaleska
Po upadku. Sceny z życia nomenklatury (1990, reż. Andrzej Trzos-Rastawiecki ) – Maryla Nowacka
Panna z mokrą głową (1994, reż. Kazimierz Tarnas ) − mama Irenki
Panna z mokrą głową (1994, reż. Kazimierz Tarnas) − mama Irenki
Papież Polak (1995, reż. Alina Czerniakowska ) − narrator
Damski interes (1996, reż. Krzysztof Zanussi) – Dorota, przyjaciółka Zofii
Złotopolscy (1997, reż. Maciej Dutkiewicz , Janusz Dymek , Ireneusz Engler , Radosław Piwowarski, Janusz Zaorski ) – Barbara Złotopolska
Pułkownik Bunkier (1998, reż. Kujtim Çashku ) – Ana Jakubowska-Neto
Zaduszki narodowe 2000. Sybir ostatnie pożegnanie (2000, reż. Olgierd Łukaszewicz ) – narrator
Na dobre i na złe (2004, reż. Maciej Dejczer , Janusz Zaorski) – Irena Suchocka
Kopciuszek (2006, reż. Jerzy Łukaszewicz ) – Bożena
Popiełuszko. Wolność jest w nas (2009, reż. Rafał Wieczyński ) – aktorka
Londyńczycy (2010, reż. Maciej Migas ) – matka Marii
Instynkt (2011, reż. Patryk Vega ) – Małecka, matka Kamila
Mój rower (2012, reż. Piotr Trzaskalski ) – Barbara Starnawska, żona Włodzimierza
Chce się żyć (2013, reż. Maciej Pieprzyca ) – pani Jola, nauczycielka języka Blissa
Sierpniowe niebo. 63 dni chwały (2013, reż. Ireneusz Dobrowolski ) – matka Basi
Siostry (2017, reż. Leszek Wejcman) – kuratorka Kaśki
Kruk. Szepty słychać po zmroku (2018, reż. Maciej Pieprzyca ) – Anna Morawska, żona Zygmunta
Usta usta (2020, reż. Łukasz Jaworski ) – Irena, matka Izy i Marty
Przypisy
↑ a b c d e f g Justyna Kumanowska: Anna Nehrebecka: „Nie chcę być ideałem” . kobieta.pl, 16 czerwca 2008. [dostęp 2023-02-17].
↑ a b Anna Nehrebecka w bazie filmpolski.pl . [dostęp 2023-05-08].
↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego . onet.pl , 16 maja 2010. [dostęp 2015-03-15].
↑ Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego . dziennik.pl, 15 marca 2015. [dostęp 2015-03-15].
↑ Katarzyna Bosacka: Grzeszki . wysokieobcasy.pl, 11 października 2010. [dostęp 2021-10-10].
↑ Serwis PKW – Wybory 2010 . [dostęp 2012-11-28].
↑ Platforma Obywatelska w Warszawie może rządzić samodzielnie . tvn24.pl, 21 listopada 2014. [dostęp 2014-11-22].
↑ Serwis PKW – Wybory 2018 . [dostęp 2018-10-24].
↑ Serwis PKW – Wybory 2024 . [dostęp 2024-04-08].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 lutego 1999 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1999 r. nr 20, poz. 277 ).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 grudnia 2007 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2008 r. nr 31, poz. 273 ).
↑ Prezydent RP odznaczył bohaterów stanu wojennego oraz działaczy ruchu „Polsko-Czesko-Słowackiej Solidarności” . prezydent.pl, 10 grudnia 2007. [dostęp 2012-11-28].
↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis . mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
↑ Notki biograficzne: Anna Nehrebecka . Urząd Miejski w Ostrowie Wielkopolskim. [dostęp 2019-07-17].
↑ Odznaczenie Pani Anny Nehrebeckiej-Byczewskiej przez Prezydenta Albanii Bujara Nishani . msz.gov.pl, 30 czerwca 2015. [dostęp 2015-07-07].
↑ Anna Nehrebecka: Wciąż niewykorzystany potencjał . wp.pl, 7 listopada 2014. [dostęp 2021-10-10].
↑ Nehrebeckiej dom i reszta . e-teatr.pl, 9 czerwca 2009. [dostęp 2021-10-10].
↑ Delikatna i czarująca Anna Nehrebecka . tvn.pl, 9 stycznia 2013. [dostęp 2023-02-17].
Bibliografia
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Identyfikatory zewnętrzne: