PROFILPELAJAR.COM

Angelica Catalani
	; Angelica Catalani na portrecie z 1806 r., mal. Élisabeth Vigée-Lebrun
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1780 ; Senigallia
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 1849 ; Paryż
Typ głosu	sopran
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewaczka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Angelica Catalani (ur. 10 maja 1780 w Senigallii, zm. 12 czerwca 1849 w Paryżu^[1]^[2]^[3]) – włoska śpiewaczka, sopran.

Życiorys

Kształciła się w klasztorze Santa Lucia w Gubbio, pobierała też lekcje śpiewu u swojego ojca oraz Pietro Morandiego^[2]. Na scenie zadebiutowała w 1795 roku w Wenecji rolą w operze Lodoïska Johanna Simona Mayra^[1]^[2]. W kolejnych latach śpiewała we Florencji (1799), Mediolanie (1801) i Lizbonie (1801)^[2]. W 1806 roku debiutowała w Londynie rolą w Semiramidzie Marcosa Portugala na deskach King’s Theatre^[2]^[3]. W 1812 roku kreowała rolę Zuzanny w londyńskiej premierze Wesela Figara W.A. Mozarta^[2]^[3]. W latach 1814–1817 występowała w Théâtre-Italien w Paryżu^[2]. W latach 1819–1820 odbyła podróż, w trakcie której odwiedziła Warszawę, Lwów, Kraków, Krzemieniec i Wilno^[1]. Zachował się złoty zegarek, który ofiarowała wówczas 10-letniemu Fryderykowi Chopinowi^[1]. W 1821 roku zrezygnowała z występów na scenie operowej, do 1828 roku działała jednak jeszcze jako artystka koncertowa^[2]. Po przejściu na emeryturę prowadziła w swoim domu we Florencji bezpłatną szkołę śpiewu dla ubogiej, uzdolnionej młodzieży^[1].

Należała do największych i najbardziej podziwianych śpiewaczek swojej epoki, zdobywając sławę głosem cechującym się bogatą techniką koloraturową^[1]^[2]. Jej głos osiągał skalę do g³^[4]. Swoją działalnością przełamała na scenach włoskich monopol kastratów na wykonywanie partii sopranowych w operach^[1].

W 1804 roku poślubiła pracownika francuskiej ambasady w Lizbonie nazwiskiej Valabrègue^[4]. Mąż był utracjuszem, roztrwaniającym zgromadzony przez żonę majątek w grach hazardowych i nieudanych inwestycjach^[4]. Zmarła w Paryżu podczas trwającej w mieście epidemii cholery^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 49. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 602. ISBN 0-02-865526-5.
↑ ^a ^b ^c The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 81. ISBN 978-0-19-533765-5.
↑ ^a ^b ^c ^d Dan H. Marek: Singing: The First Art. Lanham: The Scarecrow Press, 2007, s. 24–25. ISBN 978-0-8108-5711-7.