Andrzej Szczepan Białynicki-Birula (ur. 26 grudnia 1935 w Nowogródku, zm. 19 kwietnia 2021) – polski matematyk specjalizujący się w geometrii algebraicznej^[1], jeden z pionierów algebry różniczkowej, profesor zwyczajny, członek rzeczywisty PAN^[2], autor podręczników uniwersyteckich do algebry^[3].

Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, na którym uzyskał tytuł magistra w 1956 roku. Następnie został asystentem w Instytucie Matematycznym PAN i na Wydziale Matematyki UW. W latach 1958–1960 odbył staż naukowy w Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, gdzie w 1960 roku otrzymał doktorat (promotorem był Gerhard Hochschild; tytuł rozprawy: On Automorphisms and Derivations of Simple Rings with Minimum Conditions). W latach 1962–1963 wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim. Jego wczesna działalność dotyczyła obszaru na granicy logiki i algebry. Współpracował wówczas z Heleną Rasiową. Opublikował też pracę naukową dotyczącą topologii algebraicznej.

Powrócił do Polski i w latach 1964–1970 pracował jako docent w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie, tam też uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1970 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i został wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim, a w roku 1978 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Prowadził 22 doktorantów^[4][5]. W latach 1977–1981 był dziekanem Wydziału Matematyki UW, a także prorektorem UW i senatorem UW. Autor artykułów oraz książek naukowych^[6][7][8].

Pochowany 6 maja 2021 na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 17, rząd 1, grób 22–24).

• Brat: fizyk teoretyk prof. Iwo Białynicki-Birula^[9][10], żonaty z prof. Zofią Białynicką-Birulą, także fizykiem^[10]
• Siostra: dr Grażyna Toruńczyk^[9], żona matematyka prof. Adama Henryka Toruńczyka^{[potrzebny przypis]}
• Żona: paleontolog prof. Magdalena Borsuk-Białynicka^[9][10], córka matematyka prof. Karola Borsuka^[10]