PROFILPELAJAR.COM

Andrzej Andrusiewicz
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1940 ; Przemyśl
	profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: politologia
Alma Mater	Uniwersytet Opolski
Doktorat	1979
Habilitacja	1984 ; Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
Profesura	1991
Uczelnia	Instytut Ruchu Robotniczego; Uniwersytet Rzeszowski

Andrzej Andrusiewicz (ur. 23 marca 1940 w Przemyślu) – polski historyk, politolog, znawca dziejów Rosji oraz krajów Europy Środkowej i Wschodniej.

Życiorys

W 1967 ukończył studia na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, w latach 1968–1973 wykładał historię w Studium Nauczycielskim w Przemyślu, w latach 1974–1975 był wykładowcą Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, w latach 1974–1980 także nauczycielem w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Przemyślu. W 1979 obronił pracę doktorską. W latach 1981–1984 odbył staż habilitacyjny w Akademii Nauk Społecznych PZPR. Do roku 1990 pracownik Instytutu Historii Ruchu Robotniczego w Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Akademii Nauk Społecznych PZPR, w latach 1986–1990 kierował Zakładem Historii Polskiego Ruchu Robotniczego ANS PZPR. W 1984 habilitował się na podstawie pracy Stronnictwo Pracy 1937–1950: ze studiów nad dziejami najnowszymi chadecji w Polsce w Wyższej Szkole Nauk Społecznych. W 1991 mianowany profesorem nadzwyczajnym, w 1995 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od 1991 był pracownikiem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie (później Uniwersytetu Rzeszowskiego), wykładał też Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Redaktor naczelny pism: „Polska i jej wschodni sąsiedzi” (1997–2009), „Studia Społeczno-Polityczne” (2007–2009).

Wybrane publikacje

Przemyskie rady robotnicze w latach 1918–1919: referat z sesji popularno-naukowej Echa Rewolucji Październikowej w Przemyślu, odbytej w dniu 28 października 1977 r., Przemyśl: PTH–WAP 1977.
Stanisław Łańcucki, Warszawa: Książka i Wiedza 1985.
Stronnictwo Demokratyczne w systemie politycznym Polski Ludowej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1985.
Kwestia robotnicza w myśli społecznej kościoła rzymskokatolickiego a chrześcijańska demokracja w Polsce 1891–1950, Warszawa: ANS, 1987.
Stronnictwo Pracy 1937-1950: ze studiów nad dziejami najnowszymi chadecji w Polsce, Warszawa: PWN 1988.
Dzieje Dymitriad 1602-1614, t. 1: Nadzieje i oczekiwania, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe ANS 1990.
Dzieje Dymitriad 1602-1614, t. 2: Na rozdrożu dziejów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe ANS 1990.
Mit Rosji: studia z dziejów i filozofii rosyjskich elit,, t. 1-2, Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1994.
Polska 1980–1990: kalendarz dekady przełomu, Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1995.
Polska 1991–1995: kalendarz wydarzeń, Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1997.
Dzieje wielkiej smuty, Katowice: Śląsk 1999^[1].
Carowie i cesarze Rosji: szkice biograficzne, Warszawa: Fakty 2001.
Cywilizacja rosyjska, t. 1-3, Warszawa: Książka i Wiedza 2004–2009.
Iwan Groźny, Warszawa: Świat Książki 2006.
Dymitr Samozwaniec i Maryna Mniszech, Warszawa: Świat Książki 2009.
(redakcja) Wiaczesław Szalkiewicz, Świat myśli słowiańskiej: z historii filozofii i myśli społeczno-politycznej narodów słowiańskich, pod red. Andrzeja Andrusiewicza, Rzeszów - Boguchwała: Max - Druk Drukarnia Medyczna Aneta i Grzegorz Siewiorek, Monika Micek-Wilk 2009.
Piotr Wielki: prawda i mit, Warszawa: Świat Książki 2011.
Katarzyna Wielka: prawda i mit, Warszawa: Świat Książki 2012.
Krwawa dekada. Polska interwencja w Rosji 1602–1612: dyplomacja, samozwańcy, wojna, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013.
Romanowowie: imperium i familia, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2014.
Aleksander I: wielki gracz, car Rosji – król Polski, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015.
Kierenski. Czerwony Liberał, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2016^[2].
Złoty sen, 2016
Trzeci Rzym. Z dziejów rosyjskiego nacjonalizmu, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2019.
Buntownicy i marzyciele. O rewolucji rosyjskiej, rewolucjonistach i terrorystach, Warszawa: Fundacja Oratio Recta 2021.

Przypisy

↑ Recenzja: Henryk Wisner „Zapiski Historyczne” 66 (2001), z. 2/3 s. 191–193. Hieronim Grala dzieło to zarówno pod względem samej formuły jak i z powodu niefrasobliwego podejścia do źródeł, tudzież zgoła nihilistycznego stosunku do poważnej części literatury przedmiotu wymyka się jakimkolwiek próbom oceny merytorycznej (Stosunki polsko-moskiewskie (XVI – połowa XVII w.) w świetle najnowszych publikacji, „Barok” 3 (1997), nr 2/6/, s. 244 [1]
↑ Kierienski : czerwony liberał / Andrzej Andrusiewicz.. Prosto do informacji – katalog zbiorów polskich bibliotek naukowych. [dostęp 2019-12-22].

Bibliografia

Kto jest kim w Polsce. Edycja IV, wyd. Warszawa 2001, s. 10
Prof. dr hab. Andrzej Andrusiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-05-25] .