Od 1997 do 2000 dziennikarka oraz redaktor programowa i naczelna Radia Bieszczady. W latach 2000–2010 dziennikarka i reporterka TVP, pracowała w jej rzeszowskim oddziale[7]. Autorka relacji telewizyjnych, reportaży i filmów dokumentalnych, w większości dotyczących regionu Polski południowo-wschodniej, w tym Bieszczadów. W kwietniu 2001 bez powodzenia startowała w konkursie na stanowisko redaktora naczelnego „Tygodnika Sanockiego”[8][9]. W latach 2007–2012 była wykładowcą akademickim przedmiotów mediowych w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku[10]. Od 2009 była redaktorem naczelnym czasopisma „Profil”. Od 30 sierpnia 2009 do 30 sierpnia 2012 była prezesem zarządu Stowarzyszenia Miłośników Zespołu Tańca Ludowego „Sanok”[11]. Sprawowała także funkcję prezesa Stowarzyszenia „Teraz kobiety!”.
Od 1 stycznia 2011[17] do lutego 2012 sprawowała funkcję wiceburmistrza Zagórza[18]. Została członkiem prezydium Powiatowego Zarządu PSL w Sanoku i prezesem Koła Miejskiego PSL w Sanoku. 14 lutego 2012 została powołana na stanowisko wicewojewody podkarpackiego[19].
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 startowała z listy PSL w okręgu nr 9 w Rzeszowie i nie uzyskała mandatu eurodeputowanego, zdobywając 3459 głosów[20]. Przed wyborami samorządowymi w 2014 utworzyła Komitet Wyborczy Wyborców Alicji Wosik „Rozwój”[21], z którego do Rady Miasta Sanoka kandydował m.in. rzeźbiarz Adam Przybysz[22]. W tych samych wyborach Alicja Wosik kandydowała na urząd burmistrza Sanoka z listy Komitet Wyborczy Wyborców Alicji Wosik „Rozwój” oraz do Rady Powiatu Sanockiego z listy KW PSL[23][24]. W I turze wyborów na burmistrza Sanoka uzyskała wynik 16,97%[25][26], a przed drugą turą poparła kandydaturę Tadeusza Pióry z Prawa i Sprawiedliwości[27][28]. Uzyskała mandat Rady Powiatu Sanockiego[29][30] i 1 grudnia 2014 została wybrana na stanowisko członka zarządu[31]. Wcześniej złożyła rezygnację z urzędu wicewojewody podkarpackiego[32], po czym została z niego odwołana[33]. 28 stycznia 2015 wystąpiła ze struktur PSL[34]. 9 marca 2015 rozpoczęła pracę w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Podkarpackiego w formie zastępstwa na stanowisku głównego specjalisty w departamencie Promocji i Współpracy Gospodarczej[35][36]. 26 czerwca 2015 została wybrana na funkcję Prezesa Zarządu Podkarpackiej Regionalnej Organizacji Turystycznej[37]. Rok później, 13 czerwca 2016 zrezygnowała z niej motywując to brakiem możliwości przeprowadzenia zaplanowanych zmian w organizacji[38]. 12 grudnia 2016 została kierownikiem Oddziału Programu Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020 w Rzeszowie[39][40].
Była żoną Tomasza Wosika, do 2013 radnego Rady Gminy Sanok z ramienia PSL[41][42]. Oboje prowadzili działalność gospodarczą pod nazwą DAT-W s. c. zarejestrowaną w 1997[43].
Finalista I Festiwalu Filmów o Rodzinie w Łodzi w 2008.
2006: Dotrzeć do źródła ciszy (scenariusz i reżyseria)[47].
2010: Stara Wieś – jezuicka perła Podkarpacia (scenariusz i reżyseria)[48].
Nagrodzony przez Fundację Fides et Ratio w 2011.
Publikacje
Statystyka, korekta i analiza błędów w depeszach Polskiej Agencji Prasowej, [w:] Zeszyty Naukowe PWSZ 2008, zeszyt nr 5.
Między dosłownością a artystyczną kreacją – narracja i relacja tekst-obraz we współczesnym reportażu telewizyjnym, [w:] Reportaż bez granic? Teksty, warsztat reportera, zjawiska medialne pod red. Igora Borkowskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2010.
Problemy wizualizacji literatury w telewizji i w kinie, [w:] Literatura w mediach. Media w literaturze, Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie Wlkp., Gorzów Wlkp. 2011.
Na początku było Słowo, na końcu będzie Obraz – o potrzebie kształcenia wizualnego dziennikarzy, [w:] Studia dziennikarskie. Uwarunkowania teraźniejszości, wyzwania przyszłości, Konsorcjum Akademickie, Kraków-Rzeszów-Zamość 2011.
Czy globalizacja języka mediów jest nieunikniona? – analiza telewizyjnych serwisów informacyjnych różnych krajów, [w:] „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica VII, folia 115 – Dialog z tradycją, część 2”, Wydawnictwo Naukowe UP, Kraków 2012 oraz [w:] „Język w telewizji. Antologia” pod red. naukową Małgorzaty Kity i Iwony Loewe, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2016.
↑Jolanta Ziobro. Nowy naczelny. „Tygodnik Sanocki”. Nr 18 (495), s. 1, 4 maja 2001.
↑Władysław Stachowicz. Samorząd terytorialny miasta Sanoka w latach 1990–2002 w relacjach lokalnej prasy. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 235, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
