Ukończył w 1977 szkołę średnią İstanbul Erkek Lisesi[3]. Ukończył następnie studia z zakresu ekonomii i nauk politycznych na Uniwersytecie Boğaziçi w Stambule. Na tej samej uczelni uzyskał również magisterium z administracji publicznej oraz doktorat w zakresie nauk politycznych i stosunków międzynarodowych[2][3]. Na początku lat 90. pracował na stanowisku profesorskim na Universiti Islam Antarabangsa Malaysia w Malezji. Utworzył i kierował na tym uniwersytecie katedrą nauk politycznych. Po powrocie do Turcji wykładał na Uniwersytecie Marmara w Stambule. Pracował także na prywatnej uczelni Beykent Üniversitesi w tym samym mieście[2][3], na której był również kierownikiem katedry stosunków międzynarodowych[4]. Wykładał ponadto w szkołach wojskowych. Uzyskał w międzyczasie pełną profesurę[2].
Autor publikacji naukowych, w których zajął się m.in. analizami tureckiej polityki zagranicznej oraz kwestiami współistnienia teorii politycznych wywodzących się z kręgów świata zachodniego i islamskiego[3]. W swoich tekstach postulował, by Turcja wykorzystała swoje atuty (w postaci szczególnego położenia geograficznego oraz powiązań historycznych i kulturowych) do wzmacniania swojej pozycji i rozszerzania wpływów w takich regionach jak Bliski Wschód, Azja Środkowa, Kaukaz Południowy i Bałkany[3].
Działalność polityczna
W styczniu 2003 prezydent Ahmet Necdet Sezer oraz premier Abdullah Gül nadali mu tytuł ambasadora[2]. Był też głównym doradcą tegoż premiera do spraw polityki zagranicznej, pozostając na tej funkcji również za rządów jego następcy Recepa Tayyip Erdoğana[2]. 1 maja 2009 dołączył do gabinetu lidera AKP, obejmując w nim stanowisko ministra spraw zagranicznych[5]. Urząd ten sprawował również w dwóch kolejnych rządach do sierpnia 2014[6]. Jako doradca oraz minister stał się twórcą głównego nurtu tureckiej polityki zagranicznej opartej na tradycji neoosmańskiej[3]. W 2011 z ramienia Partii Sprawiedliwości i Rozwoju po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji. Odnawiał go w wyborach w czerwcu 2015 i listopadzie 2015, zasiadając w parlamencie do 2018[7].
W sierpniu 2014 został nowym przewodniczącym AKP[8], zastępując wybranego na prezydenta Recepa Tayyip Erdoğana. Ten ostatni został zaprzysiężony 28 sierpnia 2014. Ahmet Davutoğlu został wówczas pełniącym obowiązki premiera, a następnego dnia objął stanowisko premiera[9]. W wyborach z czerwca 2015 Partia Sprawiedliwości i Rozwoju utraciła większość w parlamencie; wobec niemożności znalezienia partnera koalicyjnego konieczne stało się powołanie rządu tymczasowego z dotychczasowym premierem[10]. Przedterminowe wybory parlamentarne odbyły się w listopadzie 2015, AKP uzyskała w ich wyniku większość bezwzględną w parlamencie kolejnej kadencji. Ahmet Davutoğlu w tym samym miesiącu po raz trzeci został premierem[11].
W międzyczasie pogorszeniu ulegały jego relacje z Recepem Tayyipem Erdoğanem, który zmierzał do wzmocnienia uprawnień wykonawczych prezydenta[12]. W maju 2016 polityk po spotkaniu z prezydentem ogłosił zwołanie w tym samym miesiącu kongresu AKP, ogłaszając, że sam nie będzie ubiegał się o reelekcję[13]. Nowym liderem partii został wówczas Binali Yıldırım[14], który 24 maja 2016 zastąpił go również na urzędzie premiera[9].
Zrezygnował później z członkostwa w AKP; w grudniu 2019 został przewodniczącym nowego ugrupowania pod nazwą Partia Przyszłości[15].
Życie prywatne
Zawarł związek małżeński z Sare Davutoğlu; ojciec czwórki dzieci[3].
Publikacje
Alternative Paradigms: The Impact of Islamic and Western Weltanschauungs on Political Theory, University Press of America, 1993
Civilizational transformation and the Muslim world, Mahir Publications, 1994
Stratejik derinlik: Türkiye'nin uluslararası konumu, Küre Yayınları, 2001
_(cropped).jpg)
.jpg)
.svg)
