PROFILPELAJAR.COM

Admirał Winogradow
(Адмирал Виноградов)
	; „Admirał Winogradow”, 2013
Klasa	niszczyciel rakietowy
Typ	Udałoj
Projekt	1155 (Friegat)
Oznaczenie NATO	Udaloy
	Historia
Stocznia	Jantar, Królewiec
Położenie stępki	5 lutego 1986
Wodowanie	4 czerwca 1987
	Marynarka Wojenna ZSRR
Nazwa	Admirał Winogradow
Wejście do służby	30 grudnia 1988
	MW Rosji
Wejście do służby	1991
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 6930 t; pełna: 7570 t
Długość	163,5 m
Szerokość	19 m
Zanurzenie	5,2 m
	Napęd
	COGAG: 2 turbiny gazowe marszowe (18 000 KM), 2 turbiny gazowe mocy szczytowej (45 000 KM), 2 śruby
Prędkość	29 węzłów
Zasięg	5000 mil morskich przy 14 węzłach
	Uzbrojenie
	• 2 działa uniwersalne 100 mm (2×I); • 4 działka plot. 30 mm AK-630M (4×I); • 2×IV wyrzutnie rakiet plot. Kinżał (64 pociski); • 8 wyrzutni rakietotorped Rastrub-B (2×IV); • 2 miotacze rbg RBU-6000 (2×XII)
Wyrzutnie torpedowe	8 wt 533 mm (2×IV), 8 torped pop
	Wyposażenie
	radary: Friegat-MA, Podkat, stacja hydrolokacyjna Polinom, radary artyleryjskie
	Wyposażenie lotnicze
	2 śmigłowce Ka-27PŁ
Załoga	220 (29 oficerów)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Admirał Winogradow (ros. Адмирал Виноградов) – radziecki, następnie rosyjski niszczyciel rakietowy, dziesiąty okręt projektu 1155 (typu Udałoj, ozn. NATO Udaloy), klasyfikowany oficjalnie jako duży okręt przeciwpodwodny. W czynnej służbie od 1988 roku. Wchodzi w skład Floty Oceanu Spokojnego.

Budowa i opis techniczny

Główny artykuł: Niszczyciele rakietowe projektu 1155.

„Admirał Winogradow” był dziesiątym zbudowanym okrętem projektu 1155 (Friegat)^[1], znanego też od pierwszego okrętu, i na zachodzie, jako typ Udałoj (Udaloy)^[2]. Okręt został wciągnięty na listę floty już 21 lipca 1983 roku^[2], otrzymując nazwę na cześć admirała Nikołaja Winogradowa (1905–1979). Stępkę położono 5 lutego 1986 roku w stoczni Jantar w Królewcu (numer budowy 116), okręt został zwodowany 4 czerwca 1987 roku, zaś do służby wszedł 30 grudnia 1988 roku^[2].

Okręty projektu 1155 były klasyfikowane jako duże okręty przeciwpodwodne (ros. bolszoj protiwołodocznyj korabl, BPK)^[1], niemniej na zachodzie powszechnie uznawane są za niszczyciele^[3]. Ich zasadniczym przeznaczeniem było zwalczanie okrętów podwodnych, w tym celu ich główne uzbrojenie stanowiło osiem wyrzutni rakietotorped Rastrub-B z ośmioma pociskami i osiem wyrzutni torped kalibru 533 mm przeciw okrętom podwodnym^[1]. Ich możliwości w zakresie zwalczania okrętów podwodnych rozszerzały dwa śmigłowce pokładowe Ka-27PŁ. Uzbrojenie przeciwpodwodne uzupełniały dwa dwunastoprowadnicowe miotacze rakietowych bomb głębinowych RBU-6000. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działa uniwersalne kalibru 100 mm AK-100 na dziobie oraz dwa zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej w postaci dwóch par sześciolufowych naprowadzanych radarowo działek 30 mm AK-630M (łącznie cztery działka)^[1]. Uzbrojenie rakietowe służyło tylko do bliskiej obrony i składało się z dwóch kompleksów pocisków przeciwlotniczych i przeciwrakietowych bliskiego zasięgu Kinżał, każdy w składzie czterech bębnowych wyrzutni pionowych, po jednym na dziobie i na rufie (64 pociski)^[4].

Okręty wyposażone zostały w odpowiednie środki obserwacji technicznej, w tym kompleks hydrolokacyjny Polinom z antenami w gruszce dziobowej, podkilową i holowaną^[1]. „Admirał Winogradow” otrzymał pełny zestaw wyposażenia późnych okrętów tego typu, obejmujący między innymi stację radiolokacyjną dozoru ogólnego Friegat-MA (MR-750) na maszcie rufowym i stację do wykrywania celów niskolecących Podkat na maszcie dziobowym oraz wyrzutnie celów pozornych PK-2 i PK-10^[4].

Napęd stanowią dwa zespoły turbin gazowych M9 w systemie COGAG, napędzające po jednej śrubie. Każdy składa się z turbiny marszowej D090 o mocy 9000 KM i turbiny mocy szczytowej DT59 o mocy 22 500; łączna moc napędu wynosi 63 000 KM^[1]. Prędkość maksymalna wynosi 29 węzłów, a ekonomiczna 18 węzłów^[5].

Służba

„Admirał Winogradow” od 1 maja 1989 roku wchodzi w skład Floty Oceanu Spokojnego ZSRR, następnie Rosji^[2]. Od 1994 roku w 44. Brygadzie Okrętów Przeciwpodwodnych Czerwonego Sztandaru we Władywostoku^[6].

W dniach 31 lipca – 4 sierpnia 1990 złożył wizytę w San Diego w USA^[7]. W dniach 27–30 czerwca 1997 roku odwiedził Tokio^[8].

W 2016 roku znajdował się wciąż w służbie, z numerem burtowym 572^[9]. 7 czerwca 2019 roku doszło do incydentu, kiedy śledząc amerykańskie okręty podejmował agresywne manewry grożące kolizją wobec krążownika USS „Chancellorsville” (CG-62) na Morzu Filipińskim^[10].

W 2021 roku okręt został skierowany do remontu, który miał trwać do 2025 roku^[11]. Według niepotwierdzonych oficjalnie informacji, 10 marca 2021 roku w czasie wyładunku torped w bazie Fokino doszło na okręcie do wybuchu, który był przyczyną remontu^[11].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Apalkow 2005 ↓, s. 56–57.
↑ ^a ^b ^c ^d Bierieżnoj 1995 ↓, s. 18–19.
↑ Vego 1986 ↓, s. 34.
↑ ^a ^b Apalkow 2005 ↓, s. 56–59.
↑ Apalkow 2005 ↓, s. 53.
↑ Pawłow 1997 ↓, s. 8.
↑ Apalkow 2005 ↓, s. 61–62.
↑ Pawłow 1997 ↓, s. 46.
↑ Car′kow 2015 ↓, s. 13.
↑ Sam LaGrone: VIDEO: Russian Destroyer Put U.S. Cruiser at Risk with ‘Unsafe’ Maneuver. USNI News, 7 czerwca 2019. [dostęp 2023-05-25]. (ang.).
↑ ^a ^b Michał Fiszer: Rąbnie czy nie rąbnie? Wybuchające rosyjskie okręty wojenne to stara tradycja. Polityka.pl, 26 marca 2022. [dostęp 2022-03-26].

Bibliografia

Jurij Apalkow: Korabli WMF SSSR. Tom III. Protiwołodocznyje korabli. Czast 1. Bolszyje protiwołodocznyje i storożewyje korabli. Sankt Petersburg: Galeja Print, 2005. ISBN 5-8172-0094-5. (ros.).
Siergiej Bierieżnoj: Sowietskij WMF 1945-1995. Kriejsiera, bolszyje protiwołodocznyje korabli, esmincy (СОВЕТСКИЙ ВМФ 1945-1995. Крейсера, большие противолодочные корабли, эсминцы). 1995, seria: Morskaja Kollekcyja. nr 1/1995. (ros.).
A. Car′kow: Rossijskij Wojenno-Morskoj Fłot 2016 g. 2015, seria: Morskaja Kollekcyja. nr 12(193)/2015. (ros.).
Milan Vego: Soviet Navy Today. Londyn: Arms & Armour Press, 1986, seria: Warships Illustrated. No.6. ISBN 0-85368-763-3. (ang.).
Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997. (ros.).