Oddział został sformowany 24 listopada 1940 roku w Dunfermline, w Szkocji, na podstawie rozkazu L.dz. 12811/O.I.tjn. dowódcy I Korpusu z 5 listopada 1940 roku i rozkazu organizacyjnego L.dz. 387/O.I.tjn.40 dowódcy 7 Brygady Kadrowej Strzelców z 26 listopada 1940 roku[1].
Do oddziału zostali wcieleni w większości oficerowie byłego Samodzielnego Szwadronu Kawalerii, który wchodził w skład Obozu Oficerskiego Nr 2 stacjonującego w Bronghton koło Peebles, a od 16 października 1940 roku w Dunfermline. Pierwszym dowódcą szwadronu był pułkownik Leonard Łodzia-Michalski, a po nim podpułkownik Józef Grad-Soniński[2].
W początkowym okresie funkcjonowania dowódcy oddziału została podporządkowana Kompania Kadrowa Przeciwpancerna rotmistrza Hugo Kornbergera. Oba pododdziały były zakwaterowane w sali teatralnej Towarzystwa Dunfermline Cooperative Society Limited oraz w kwaterach prywatnych[3].
4 marca 1941 roku oddział został dyslokowany do m. Edzell, na północ od Brechin i tam zakwaterowany w hotelu razem z 20 Batalionem Kadrowym Strzelców. 7 lipca 1941 roku oddział objął służbę na odcinku wybrzeża koło Montrose. 7 września 1941 roku ubyli z oddziału oficerowie, którzy zostali przyjęci do służby w koloniach brytyjskich.
