41 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych

41 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Sformowany przez 10 Batalion Pancerny

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Tadeusz Witanowski

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Broń pancerna

Podległość

Armia „Łódź”

czołg TK-3 – czołg podstawowy kompanii
Znaki taktyczne malowane na czołgach lekkich i rozpoznawczych[a]

41 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczychpancerny pododdział rozpoznawczy Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

Kompania nie występowała w pokojowej organizacji wojska. Została sformowana w sierpniu 1939 roku w Zgierzu w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtej[1] z przeznaczeniem dla 10 Dywizji Piechoty[2](?) 30 Dywizji Piechoty[3]. Jednostką mobilizującą był 10 batalion pancerny[2].

Na wyposażeniu posiadała 13 czołgów rozpoznawczych TK-3.

Obsada personalna

Obsada w dniu 1 września 1939 roku:[4]

  • dowódca kompanii – kpt. Tadeusz Ignacy Witanowski (ranny 12 IX 1939)
  • dowódca 1 plutonu – por. Jerzy Rędziejowski
  • dowódca 2 plutonu – ppor. inż. Stanisław Trojanowski
  • dowódca plutonu techniczno-gospodarczego – por. Zygmunt Wiktor Hermiczek

Struktura kompanii

Motocykl Sokół 1000

Poczet dowódcy

  • gońcy motocyklowi
  • drużyna łączności
    • patrole:
radiotelegraficzny
łączności z lotnictwem
  • sekcja pionierów

Razem w dowództwie

1 oficer, 7 podoficerów, 21 szeregowców;
1 czołg, 1 samochód osobowo–terenowy, 2 samochody z radiostacjami N.2, furgonetka, 4 motocykle.

2 x pluton czołgów

1 oficer, 7 podoficerów, 7 szeregowców
6 czołgów, 1 motocykl, przyczepa towarzysząca

pluton techniczno–gospodarczy

  • drużyna techniczna
  • drużyna gospodarcza
  • załogi zapasowe
  • tabor

Razem w plutonie

1 oficer, 13 podoficerów, 18 szeregowców
5 samochodów ciężarowych, samochód-warsztat, cysterna, 1 motocykl, transporter czołgów, 2 przyczepy na paliwo, kuchnia polowa

Uwagi

  1. 1 - czołg dowódcy kompanii; 2 - czołg dowódcy 1 plutonu; 3 - czołg dowódcy 2 plutonu; 4 - czołg dowódcy 3 plutonu; 5 - czołgi z 1 plutonu; 6 - czołgi z 2 plutonu; 7 - czołgi z 3 plutonu

Przypisy

  1. Żebrowski 1971 ↓, s. 273 i 342.
  2. a b Żebrowski 1971 ↓, s. 342.
  3. Gaj 2014 ↓, s. 218.
  4. Szubański 2011 ↓, s. 299-300.

Bibliografia

  • Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
  • Adam Jońca: Wrzesień 1939: pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
  • Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
  • Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles: 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
  • Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.
  • Mieczysław Bielski: Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991, s. 384. ISBN 83-11-07836-X.