3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwpancernej został sformowany na podstawie rozkazu L.dz. 821/I/Tj/42 dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie z dnia 10 listopada 1942 roku Organizacja 3 Dywizji Strzelców Karpackich, w terminie do 15 listopada 1942 roku. Pułk był organicznym oddziałem artylerii przeciwpancernej 3 Dywizji Strzelców Karpackich[1]. Stan etatowy liczył 42 oficerów i 622 szeregowców[2].
Pułk walczył w kampanii włoskiej 1944-1945. Po zakończeniu walk, na przełomie lipca i sierpnia 1945 wyznaczony został do pełnienia służby wartowniczej. Wszedł w skład Zgrupowania Brygadowego „Tobruk” Grupy „Straż” (Polish Guarg Group)[3]. W 1946 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii, a w następnym roku rozformowany.
Przeznaczony był do zwalczania wszelkiego rodzaju pojazdów pancernych pociskami o dużej prędkości początkowej i płaskim torze.
Zgodnie z etatem pułk liczył 39 oficerów oraz 611 podoficerów i kanonierów. Na uzbrojeniu posiadał 32 armaty 6-funtowe (kal. 57 mm) i 16 armat 17-funtowych (kal. 76,2 mm)[4].
Obsada personalna
Dowódcy pułku:
ppłk dypl. piech. Jerzy Zaremba (11 XI 1942 - 17 IX 1943[5])[6]
Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
Mieczysław Młotek (red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. tom 1. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.
MichałM.PolakMichałM., Grot - Zeszyty Historyczne nr 18/19 2004.„Obsada dowództw Armii Polskiej na Wschodzie według stanu na 1 stycznia 1943 r.”, Leszno: Wydawnictwo Instytutu im. gen. Stefana „Grota” Roweckiego w Lesznie, 2004, ISSN1509-9792.
