W 1701 roku został utworzony Regiment księcia Lotaryngii i Baru Karola Bischofa zu Osnabrück[1].
Kolejnymi szefami pułku byli wielcy książęta Luksemburga: Adolf (1846 – †17 XI 1905) i Wilhelm IV (1906 – †25 II 1912) oraz generał pułkownik Friedrich von Georgi (1912–1918)[2].
W 1873 roku komenda pułku znajdowała się w Pradze, natomiast Komenda Rezerwowa i Stacja Okręgu Uzupełnień w Tarnopolu. Komendantem rezerwy był wówczas ppłk Julian Krynicki[1].
W 1881 roku sztab pułku stacjonował w twierdzy Josefov (niem.Josephstadt), a Komenda Rezerwowa i Okręgu Uzupełnień pozostawała w Tarnopolu[3]. W 1882 roku sztab pułku został przeniesiony do Wiednia. W tym samym roku Komenda Rezerwowa i Okręgu Uzupełnień w Tarnopolu została przemianowana na Komendę Okręgu Uzupełnień (niem.Ergänzungs-Bezirks-Commando)[4].
W 1904 komenda pułku oraz wszystkie cztery bataliony stacjonowały we Lwowie[5]. W następnym roku 1. batalion został przeniesiony do Mostów Wielkich[6].
W 1914 roku komenda pułku razem z 1., 3. i 4. batalionem stacjonowała w Tarnopolu, natomiast 2. batalion we Lwowie[2].
W 1914 roku pułk wchodził w skład 22 Brygady Piechoty we Lwowie należącej do 11 Dywizji Piechoty[7].
Skład narodowościowy pułku w czerwcu 1914: 62% Ukraińcy, 29% Polacy i 9% pozostali[8].
Żołnierze
Komendanci pułku
płk Julius Schiviz von Schivizhoffen (1873)
płk Norbert von Némethy (1881 – 1883 → komendant 19 Brygady Piechoty)
płk Franz Joseph von Pilat (1883 – )
płk Leo Guzek (1898–1899)
płk Joseph Antonino (1903- 1906 → komendant 5 Brygady Górskiej)
płk Ferdinand Vogt (1914) - dowodził pooddziałami z 15. pp w składzie: 15. pp, I dwyizjon 11. Pułku Haubic Polowych, 5. Kompania 10. Batalionu pionierów, 4. Kompania 11. Batalionu Spaerów pod Okocimiem w trakcie walk w listopadzie 1914 roku [1]
Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.