U młodych osobników matowa, szaroróżowa, z czasem zmienia zabarwienie na purpurowoszare i pokrywa się wyraźnymi, owalnymi łuskami, które na krawędziach odstają od pnia.
Igły od 1,5 do 3 cm długości[9]. Miękkie, osadzone wokół pędów i nieco nachylone w kierunku ich przyrostu. Wierzch ciemnozielony, błyszczący (z czasem matowieje), na spodzie widoczne dwa białe paski[8]. W przekroju spłaszczone lub trójkątne. Wierzchołek tępy[9].
Kwiaty męskie żółte lub czerwone, umiejscowione na zakończeniach zwisających pędów. Kwiaty żeńskie ciemnoczerwone, cylindryczne, wyrastające tylko na najwyżej położonych gałęziach[8].
Szyszki cylindryczne o długości 10–12 cm i jasnobrązowym zabarwieniu[8].
Biologia i ekologia
Rozwój
Fanerofit. Roślina jednopienna, wiatropylna. Pochodzi z regionów o znacznych opadach śniegu, a jego zwisający pokrój stanowi naturalny mechanizm przeciwdziałający zaleganiu śniegu na gałęziach[8].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26](ang.).
↑M.J.M.M.J.M.ChristenhuszM.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3(ang.).
↑ abPicea breweriana. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-06-04]. (ang.).
↑ abcdefgTony Russel, Catherine Cutler, Martin Walters: Ilustrowana encyklopedia Drzewa Świata. Kraków: Universitas, 2008, s. 128. ISBN 97883242-0842-5.
