Łątka zalotna

Łątka zalotna
Coenagrion scitulum
(Rambur, 1842)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

ważki

Podrząd

ważki równoskrzydłe

Nadrodzina

Coenagrionoidea

Rodzina

łątkowate

Rodzaj

Coenagrion

Gatunek

łątka zalotna

Synonimy
  • Agrion scitulum Rambur, 1842[1]
  • Agrion distinctum Rambur, 1842[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Łątka zalotna (Coenagrion scitulum) – gatunek ciepłolubnej ważki z rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Występuje w północno-zachodniej Afryce (w krajach Maghrebu) oraz od zachodniej Europy na wschód po Kaukaz Południowy. W Azji Środkowej (wschodni Kazachstan, Kirgistan i Tadżykistan) występuje populacja prawdopodobnie odizolowana od reszty zasięgu[2]. Od końca XX wieku w zachodniej części zasięgu obserwowana jest ekspansja gatunku na północ[2]. W Polsce stwierdzony tylko jeden raz, w lipcu 1926 roku w Piwnicznej[3][4]. Zasiedla płytkie i ciepłe zbiorniki wody stojącej, silnie zarośnięte przez hydrofity[5].

Długość ciała 34 mm, rozpiętość skrzydeł 48 mm. W Europie Środkowej osobniki dorosłe (imagines) latają od czerwca do lipca[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-05-22. [dostęp 2022-05-24]. (ang.).
  2. a b c Coenagrion scitulum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Jan Zaćwilichowski. Nowy dla fauny Polski gatunek ważki: Agrion scitulum RAMB. (Odonata) i nowe w Polsce stanowiska kilku innych rzadkich gatunków (Anax parthenope SEL., Sympetrum depressiusculum SEL. i inne). „Polskie Pismo Entomologiczne”. 6 (1–2), s. 74–83, 1927. 
  4. Ewa Miłaczewska: Łątka zalotna Coenagrion scitulum. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-24].
  5. a b Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.