Oberon

Oberon fotografert av Voyager 2
Oppdaging[1]
Oppdaga av	William Herschel
Oppdagingsdato	11. januar 1787
Baneskildring[2]
Stor halvakse	583 500 km
Eksentrisitet	0,0014
Baneperiode	13,46 dagar
Banehelling	0,068°
Satellitt av	Uranus
Fysiske eigenskapar
Snittdiameter	1 522,8 km[2]
Overflateareal	7 285 101,53 km²[2]
Masse	2,8834 × 1021 kg[2]
Snittettleik	1,559 g/cm³[2]
Overflategravitasjon	0,332 m/s²[2]
Unnsleppingsfart	2 559 km/t[2]
Rotasjonsperiode	bunden[2]
Albedo	0,25 (synleg geometrisk)[3]

Oberon er den nest største månen til Uranus. Han vart oppdaga 11. januar 1787 av William Herschel.

Til liks med Umbriel er måneyta tungt kratra; særskilt om ein samanliknar han med dei tre andre store månane til Uranus. Eit av kratera er særleg tydeleg med lys kant og mørkt materiale i botnen. Dette er truleg is-karbonrikt materiale frå det indre av månen. Det er òg teikn på tidlegare sterk geologisk aktivitet, mellom anna går ei forkasting over heile den sørlege halvkula.

Oberon har minst eitt høgt fjell som når 6 kilometer opp frå yta.

Denne astronomiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.