Låten inneheld mange av dei typiske tinga Aerosmith er kjende for, inkludert den sterke rytmiske etterslaget toø Tom Hamilton og Joey Kramer, saman med samspelet mellom gitaristane Joe Perry og Brad Whitford. Songen roar seg ned før han byggjer seg opp til eit klimaks med det karakteristiske skriket til Steven Tyler.
Konsertversjonar
På scenen er likevel hovudfokuset på gitaristen Joe Perry, som speler ein lengre gitarsolo før klimaksen til songen, og fordi han på songen nyttar ei open stemming på gitaren, kan han utføre ulike triks. Mellom anna legg han gitaren på golvet og slår på han med skjorta, og trommeslagaren Joey Kramer slår ein rytme over strengene med trommestikkene. Songen dukkar opp som eit skjult spor på Live! Bootleg.
På nyare turnear har han òg vore kjend for å bruka ein Theremin i ein lengre solo i songen, ofte liknande slik Jimmy Page gjorde i stordomstida til Led Zeppelin. Bandet følgjer ofte opp med ein kort snutt av Led Zeppelin-songen «Whole Lotta Love» før dei vender tilbake til songen.
B-sida
«Bright Light Fright», sunge av Joe Perry, òg frå Draw The Line-albumet dukkar opp som B-sida på dei fleste versjonane av singelen. Ein seinare Columbia «Hall Of Fame»-singel parar «Draw The Line» med «Chip Away the Stone», ein frittståande singel frå 1978 som ikkje vart gitt ut på LP før Gems i 1988.
Andre versjonar
Thrash metal-bandet Testament spelte inn ein versjon av «Draw the Line» til ein samleplate, noko som gjorde han til den andre Aerosmith-låten dei har covra, den første var «Nobody's Fault».
