Jailbreak er det sjette studioalbumet til det irske hardrockbandet Thin Lizzy. Det vart gitt ut 26. mars 1976 av Vertigo Records. Albumet viste seg å bli det kommersielle gjennombrotet til bandet i USA, og det einaste Thin Lizzy-albumet med ei sertifisering (i dette tilfellet gull) i det landet. Singlane frå albumet inkluderer «Jailbreak» og «The Boys Are Back in Town». Sistnemnde er den største amerikanske hitten til Thin Lizzy, og vann i 1976 NME-prisen for beste singel.^[1]

Etter at dei to tidlegare albuma, Nightlife og Fighting, selde dårleg, fekk Thin Lizzy ein siste sjanse av plateselskapet sitt, Vertigo Records. Bandet skreiv songar og samla idear i eit studio i Buckinghamshire i slutten av 1975, og møttest deretter i Ramport Studios i London på nyåret. Dei valde John Alcock som produsent, for han hadde jobba mykje i studio. Bandet jobba flittig gjennom februar på albumet. Gitaristane Scott Gorham og Brian Robertson meinte likevel at farten det vart ferdigstilt i gjekk ut over kvaliteten. Begge uttalte at tettleiken av songane gjorde at albumet kjendest stivt. Spesielt sa Robertson at han ville ha ønskt meir fridom til å improvisera sologitarpartia sine. Gorham kritiserte òg produksjonen til Alcock, og sa at han ikkje brydde seg spesielt om gitartonen hans på albumet.^[2]

«Då eg skreiv 'Warriors'...» noterte frontmann og låtskrivar Phil Lynott i 1976, «den einaste måten eg kunne gi noka kjensle av tunge stoffbrukarar var ved å skildre dei som krigarar; at dei faktisk går ut og gjer det. Folk som Hendrix og Duane Allman var fullstendig klar over kva situasjon dei hamna i. Dei vart ikkje langsamt avhengig. Dei vart ikkje sakte hekta. Det var ei medviten avgjerd om å gå ut og ta greia så langt ho kunne gå.»^[3]

Opphavleg vart songen «Running Back» vald som singel framfor «The Boys Are Back in Town», då sistnemnde vart sett på som kanskje for aggressiv for enkelte radiostasjonar å spela. Lynott og produsent John Alcock bestemde seg for å henta inn studiomusikarar for å leggja til meir kommersielle element på nokre av spora og prøva og produsera ein hitsingel, så Tim Hinkley vart henta inn for å leggja til klaverinstrument på «Running Back».^[4] Robertson var imot ideen, då han likte songen slik den opphavleg var arrangert, i eit bluesformat med hans eigne tillegg av piano og bottleneck-gitar. Han sa seinare: «Eg vart enormt fornærma over endringane. Eg kunne ikkje forstå kvifor dei ville betala denne fyren ein formue berre for å spela det han gjorde. Høyr på det og fortel meg at det ikkje berre er sprøyt.»^[4] Robertson spelte ikkje på den ferdige versjonen av songen og Hinkley er ikkje kreditert på plateomslaget. Lynott sa på den tida at «Running Back» var «veldig påverka av Van Morrison. Eg likar verkeleg den songen.»^[4] Hinkley hugsa seinare: «Robbo og Scott var ikkje særleg imponerte av han i det heile, men dei vart begge nedstemt.»^[5] Trettifem år seinare spelte Robertson inn sine eigne versjonar av songen i 2011 på albumet hans Diamonds and Dirt.

Scott Gorham avslørte òg at «Romeo and the Lonely Girl» òg vart teken opp som eit alternativ for ein singel, men vart til slutt forkasta, sidan «ingen var overbegeistra for han.»^[2]

Under turneen for å promotera albumet i USA, vart Lynott ramma av hepatitt. Til slutt bestemde turnéleiinga seg for å avlysa dei resterande konsertane for å gi han tid til å komma seg.^[4]

Meldingar
Karakter
Kjelde	Karakter
AllMusic	[6]
Christgau's Record Guide	B−[7]
Classic Rock	[8]
Collector's Guide to Heavy Metal	9/10[9]
Pitchfork	9.1/10[10]

Village Voice-kritikaren Robert Christgau samanlikna songane på albumet som Bruce Springsteen-avleggjarar, og fann dei lyriske ideane til Lynott «keisame» og Gorham sine gitarlinjer «brukte».^[11] Stuart Bailie i magasinet Classic Rock refererte tilbake til vurderinga til Christgau, og skreiv at både Springsteen og Lynott «stod i gjeld til Van Morrison og hans keltiske sjel», og noterte at på Jailbreak «kom dei beste eigenskapane til Lynott sterkt fram.»^[8]

I ei retrospektiv vurdering for AllMusic skildra Stephen Thomas Erlewine Jailbreak som eit «verkeleg eksepsjonelt album», med «ein dimensjon av rikdom som held stand, men det er ein slik kinetisk energi i bandet at det framleis høyrest omgåande ut same kor mange gonger det blir spelt». Han framhevar songane til Lynott som «kjærleg blømande ... proppfulle av detaljar og overfylt med liv», og seier at gitararbeidet til Gorham og Robertson er «samanfletta, dobbelt gitarspel som var ein av dei mest karakteristiske lydane i 70-talsrocken».^[6] I meldinga si skildra Martin Popoff Jailbreak som «det siste albumet til bandet der eklektisisme veg opp for dei samanhengande signala», noko som gjorde seinare utgivingar «mykje meir singulære i intensjonen». Han rosa «Gorham og Robertson sin skarpaste metall til dags dato» og noterte korleis albumet er laga av «ei rekkje songar som veldig ofte trefte dei same emosjonelle hjartestrengene til Springsteen.»^[9]

På Mercury CD-utgivinga frå 1996 er «Angel from the Coast» og «Running Back» oppført som det andre sporet med berre éi speletid, slik at det ser ut til å vera ein enkelt song kalla «Angel from the Coast Running Back», og det er ikkje oppført noko tredje spor. Alle songane er likevel i same rekkjefølgje som på den originale LP-utgivinga.

Den 24. januar 2011 vart ei ny ommastra og utvida versjon av Jailbreak gitt ut. Denne nye utgåva er ei dobbelplate, med det originale albumet på plate éin, og bonusmateriale på plate to. På den originale vinylutgivinga av albumet inkluderte baksideteksten ei novelle, som òg er trykt på nokre utgåver av den nye luksusutgåva.

Sporlista på baksida av den første utgivinga var likevel feil, og lista berre ti songar, medan den faktiske CD-en inneheld elleve spor. Songane er heller ikkje i rett rekkjefølgje. Sporlista vart korrigert på seinare versjonar av utgivinga.

Berre bonusmaterialet på plate to vart ommastra i 2010 (trass i det som står på baksida av CD-heftet). Plate éin bruker same nye master som 1996-utgåva. Nye ommastringar vart laga, men skrota i siste liten før utgivinga, av ukjende årsaker.

«The Boys are Back in Town» / «Emerald» - 17. april 1976. Nokre land, inkludert USA og Canada, hadde «Jailbreak» som B-sida. «Jailbreak» / «Running Back» - 30. juli 1976 «Cowboy Song» / «Angel from the Coast» (berre Canada og USA).

Thin Lizzy

• Phil Lynott – bassgitar, solovokal, akustisk gitar
• Scott Gorham – solo- og rytmegitar
• Brian Robertson – solo- og rytmegitar
• Brian Downey – trommer, perkusjon

Andre medverkande

• Tim Hinkley – klaverinstrument på «Running Back» (Ikkje oppført)

Produksjon

• John Alcock – produsent
• Will Reid Dick – lydteknikar
• Neil Hornby – assisterande lydteknikar