David Storl (fødd 27. juli 1990) er ein tysk friidrettsutøvar frå Rochlitz i delstaten Sachsen. Han vart verdsmeister i kulestøyt i 2011 og forsvarte VM-tittelen to år seinare. Storl vann kule-tvelinga i tre europameisterskap i rad; 2012, 2014 og 2016.

Storl kom på bronseplassen i kulestøyt i den tyske friidretts-meisterskapen 2009. Han fekk bokført 20,43 meter og var dermed kvalifisert til VM i friidrett 2009 i Berlin. I VM landa kula på 19,19 i kvalifiseringa, langt unna finaleplass. I 2010-sesongen forbetra Storl den personlege rekorden til 20,77 m, Han fekk sølvmedaljen i kule-tevlinga i den tyske meisterskapen, under friidrets-VM i Barcelona kom han på femteplass.

Storl fekk sitt store gjennombrot i 2011, då han vann gullmedaljen i kulestøyt under verdsmeisterskapen i Daegu i Sør-Korea. Han sette ny personleg rekord i kvalifiseringa med 21,50 m. I finalen forbetra han rekorden to gongar, fyrst til 21,60 m, og i siste støyt nådde han 21,78 m. Det siste måtte til, då kanadiaren Dylan Armstrong hadde støytt 21,64 m.

Under EM i friidrett 2012 i Helsingfors støytte Storl kula 21,58 m i finalen, hans beste resultat så langt i sesongen. Sigeren var suveren, andremann Rutger Smith frå Nederland vart slått med over ein meter. Vel ein månad seinare sette Storl ny personleg rekord under kulestøyt-finalen i OL i London. 21,86 m heldt til sølvmedalje, ettersom Tomasz Majewski frå Polen støytte kula tre centimeter lenger.

Før friidretts-VM i Moskva 2013 hadde Storl eit bestestøyt på litt over 21 meter. Atter ein gong viste han seg som ein stor konkurransemann. Han hadde fleire gode støyt i finalen, det lengste målte 21,73 m, nok til at han forsvarte VM-tittelen i øvinga. Året etter tok han ein suveren siger ved europameisterskapen i Zürich. I 2015 måtte han nøye seg med sølvmedaljen, slått av Joe Kovacs med 19 cm. Derimot vart han i 2016 europameister for tredje gong i rad. Storl sikra seg bornsemedaljen ved EM 2018 på tysk heimegrunn og la opp i 2019.

• VM 2009 i Berlin: Utslått i kvalifiseringa (19,19 m)
• EM 2010 i Barcelona: Nr 5 – 20,57 m
• VM 2011 i Daegu: Gullmedalje – 21,78 m, framom Dylan Armstrong (21,64 m)
• EM 2012 i Helsingfors: Gullmedalje – 21,58 m, framom Rutger Smith (20,55 m)
• OL 2012 i London: Sølvmedalje – bakom Tomasz Majewski (21,89 m)
• VM 2013 i Moskva: Gullmedalje – 21,73 m, framom Ryan Whiting (21,57 m)
• EM 2014 i Zürich: Gullmedalje – 21,41 m, framom Borja Vivas (20,86 m)
• VM 2015 i Beijing: Sølvmedalje – 21,74 m, bakom Joe Kovas (21,93 m)
• EM 2016 i Amsterdam: Gullmedalje – 21,31 m, framom Michał Haratyk (21,19 m)
• OL 2016 i Rio de Janeiro: Nr 7 – 20,64 m
• VM 2017 i London: Nr 10 – 20,80 m
• EM 2018 i Berlin: Bronsemedalje – 21,41 m

• World Athletics