Far til Jackson, Al Jackson sr., leia eit jazz/swing-band i Memphis i Tennessee. Den unge Jackson byrja å tromme i tidleg alder og byrja å spele på scenen med bandet til faren i 1940, berre fem år gammal. Han spelte seinare i produsenten og trompetisten Willie Mitchell sitt band, samstundes som han spelte i det populære Ben Branch Band.
«Al Junior var kring 14 år gamma då. Eg sa til far hans, 'Hei, la oss få nytte sonen dinen. Han sa, 'Åh, nei, han kan ikkje spele dette greiene her!'. Men han klarte det. Han sette opp settet sitt - ein cymbal, ei skarptromme og ei basstromme - og sparka det i gang. Og, hjelpe meg, det gjekk avstad i 20 tempo! Men det var kl. 1900. Då Al Senior kom ein time seinare, kl. 20, svinga Al Jackson jr. det bandet som ein profesjonell».[1]
Dei framtidige bandkollegaene Steve Cropper og Donald «Duck» Dunn høyrde først Jackson spele i bandet til Mitchell i Flamingo Room, og den heilt kvite Manhattan Clib. Mitchell hadde òg med seg Booker T. Jones i bandet sitt. Det var Jonees som føreslo Jackson for Stax. Ha sa, «Dykk treng å bli kjent med Al.» Dunn sa at Jackson nesten fekk han skild frå kona si, fordi då han var ferdig med sin eigen konsert kl. 0100, stoppa han ved ein klubb for å høyre på Jackson, og kom først heim kl. 04 eller 05 om morgonen. «Han var så god!», sa Dunn. Det tok berre ei prøvespeleing med Jackson for å overtyde Dunn og Cropper at dei måtte få han med seg.[2] Jackson var først nølande. Han følte han kunne tene betre på å spele konsertar enn å arbeide i studio. Han vart garantert ei fast løn om han kom til Stax (men fortsette å spele på innspelingar produsert av Mitchell for Hi Records). Og han vart dermed den første studiomusikaren til Stax som fekk ei fast vekesløn.[3]
I 1975, fire år etter dei gav ut det siste albumet sitt, Melting Pot, valde medlemmane i Booker T. & the M.G.'s å kome saman att og bruke dei neste tre åra på å spele i lag. Jackson vart myrda før denne planen kom i gang.
Død
Den 30. september 1975 skulle Jackson fly frå Memphis til Detroit for å produsere ei innspeling med Major Lance, då han visstnok høyrde ei påminning på radio om ein boksekamp mellom Joe Frazier og Muhammad Ali den kvelden. Jackson ringde Detroit for å få utsett innspelinga, og sa at han skulle sjå kampen, som vart kalla «Thrilla in Manila», på storskjerm på Mid-South Coliseum.
Jackson var framleis teknisk sett gift med kona Barbara Jackson, men dei var gått frå kvarandre. I juli 1975 hadde kona hans skote han i brystet, men han valde å ikkje melde det til politiet. Han var i ferd med å søkje om skilsmisse og flytte til Atlanta, der han kunne arbeide med Stax-songaren og låtskrivaren William Bell.[4]
Jackson såg kampen med Eddie Floyd og Terry Manning. Etter kampen kom han heim og fann inntrengjarar i huset sitt. Visstnok vart han tvungen ned på kne, og så skoten fem gonger i ryggen. Kring 0300 på natta den 1. oktober sprang Barbara Jackson ut i gata og ropte om hjelp. Ho fortalte politiet at ranarar hadde bunde ho fast og skote ektemannen då han kom heim. Politiet fann ikkje noko som mangla i huset, og både lommeboka og smykka til Jackson var framleis på han.
Mannen ein trur skaut Jackson skal ha kjend nokon i Memphis. Etter å ha rana ein bank i Florida skal denne personen ha bede personen som visst nok skal ha skote om å møte han heime hos Al Jackson. Den mistenkte mordaren var kjærasten til venen til Barbara Jackson, Denise LaSalle, og vart drepen av ein politimann den 15. juli 1976, men dette hadde ikkje samband med mordet på Jackson.[5]
