|
Green Onions
«'Green Onions'» er ein instrumentalkomposisjon spelt inn i 1962 av Booker T. & the M.G.'s. Han blir skildra som «ein av dei mest populære instrumental rock- og soul-låtane nokosinne»[1] og som ein av «dei mest populære R&B-instrumentalene i si tid»,[2] Melodien er ein tolvtaktars blues med ei rislande Hammond M3-orgel-linje av Booker T. Jones, som han skreiv då han var 17 år gammal, sjølv om sjølve innspelinga i stor grad vart improvisert i studio.[3]. Låten vart opphavleg gitt ut i mai 1962 på Volt (eit dotterselskap av Stax Records) som B-sida av «Behave Yourself» på Volt 102. Han vart raskt gjenutgitt i august 1962 som A-sida av Stax 127, og han dukka òg opp på albumet Green Onions same år. [4] Orgel-lyden på songen vart ein del av «Memphis soul-stilen».[5] BakgrunnBooker T. Jones var klaverspelar i husbandet til Stax Records med Al Jackson på trommer, Lewie Steinberg på bass og Steve Cropper på gitar. Dei byrja å jamma i studio ein søndag då ei innspeling med ein annan songar, Billy Lee Riley, ikkje fann stad. Dei leika seg med eit pianogroove som Jones hadde framført på klubbar tidlegare, men Jones bestemde seg for å bruka ein Hammondorgel fordi han syntest det høyrdest betre ut på låten. Eigaren av Stax, Jim Stewart, vart interessert i å spela inn den resulterande låten, «Behave Yourself». Bandet trong likevel ei B-side til denne låten. Ved å bruka eit riff med ein 12-takts bluesbasslinje som Jones hadde, kom bandet opp med ein låt som vart til «Green Onions».[5] Gitaristen Steve Cropper brukte ein Fender Telecaster på «Green Onions», slik han gjorde på alle M.G.s sine instrumentalar.[6] Etter innspelinga kontakta Cropper Scotty Moore hos Sun Records for å laga ei plate. Deretter tok han med plata til ein DJ på Memphis-stasjonen WLOK, som spelte «Green Onions» på lufta. På grunn av den positive reaksjonen til publikum på songen vart han raskt gitt ut på nytt som ei A-side.[5]. Ifølgje Booker T. Jones skulle komposisjonen opphavleg heita «Funky Onions», men søstera til Jim Stewart syntest det «høyrdest ut som eit skjellsord», og han vart derfor omdøypt til «Green Onions». [5] Ifølgje Cropper er tittelen ikkje ein marihuana-referanse; låten er snarare oppkalla etter katten til Green Badger, Green Onions, viss måte å gå på inspirerte riffet.[7] I ei sending av radioprogrammet Wait Wait... Don't Tell Me! den 24. juni 2013 vart Jones spurt om tittelen og sa: «Bassisten syntest han var så funky at han ville kalla den 'Funky Onions', men dei syntest det var for lågmål, så me brukte 'Green Onions' i staden.»[8] Salslister«Green Onions» gjekk inn på Billboard Hot 100 i veka som enda 11. august 1962, og nådde tredjeplassen i veka som enda 29. september 1962. Singelen låg òg på toppen av R&B-lista i fire veker i strekk, noko som var uvanleg i og med at han fall inn og ut av førsteplassen tre gonger. [9] Han dukka første gong opp på UK Singles Chart den 15. desember 1979, etter at han vart brukt i filmen Quadrophenia. Her nådde han sjuandeplassen den 26. januar 1980, og vart liggjande på lista i 12 veker.[10]
Andre innspelingarThe Surfaris spelte inn ein versjon i 1963 på albumet deira Wipe Out (Dot DLP 3535 og DLP 25535). Harry James spelte inn ein versjon i 1965 på albumet sitt Harry James Plays Green Onions & Other Great Hits (Dot DLP 3634 og DLP 25634).[18] I 1969 vart «Green Onions» spelt av Dick Hyman; versjonen hans nådde 87. plassen på Canadian Singels chart.[19] Under jamkonsertene på Fillmore West i San Francisco i 1968 som produserte The Live Adventures of Mike Bloomfield and Al Kooper, framførte gitaristen Mike Bloomfield og organisten Al Kooper ein jam av «Green Onions» som vart inkludert på albumet. Låten vart sampla til Maxi Priest og Shaggy si innspeling i 1996 av «That Girl».[20] Rockbandet Deep Purple spelte ein del av songen i 2021 på albumet Turning to Crime som ein del av sporet «Caught in the Act»,[21] bandet hadde òg framført låten live tidlegare år.[22] Tom Petty and the Heartbreakers spelte av og til songen på konsert, og eit opptak frå 1997 på The Fillmore i San Francisco vart gitt ut på The Live Anthology. [23]. Liknande innspelingarBooker T. & the M.G.'s gav ut ein oppfølgjar til «Green Onions», med tittelen «Mo' Onions», på albumet Green Onions i november 1962 og som singel i februar 1964. Den nådde 97. plassen på både R&B-singel- og Billboard Hot 100-listene.[13]. Sonny Boy Williamson si 1963-innspeling «Help Me» var basert på «Green Onions» og inneheld Willie Dixon som framfører eit kontrabass-riff som er svært likt riffet i «Green Onions», framført av Lewie Steinberg.[24] Ettermæle«Green Onions» vart rangert som nr. 181 av Rolling Stone på den opphavlege lista deira over dei 500 beste songane gjennom tidene;[25] det er den einaste instrumentallåten på lista. Sporet er rangert som det 134. beste sporet gjennom tidene, og dessutan det beste sporet i 1962 hos Acclaimed Music.[26] I 1999 vart «Green Onions» tildelt ein Grammy Hall of Fame Award.[27] Han vart kåra til nummer 5 blant dei 100 beste singlane gjennom tidene i Colin Larkin-boka All Time Top 1000 Albums.[28] Larkin seier at det er «eit utruleg, uoppnåeleg stykke musikk, kopiert av millionar, men aldri i det heile utfordra».[28]. I 2012 vart han lagt til i National Recording Registry ved Library of Congress, ei liste over «kulturelt, historisk eller estetisk viktige» amerikanske lydopptak.[29]. «Green Onions» vart innlemma i Blues Hall of Fame i 2018, som ein av fem nye deltakarar i kategorien «Classic of Blues Recording (Song)».[30] Kjelder
Information related to Green Onions |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
