De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV) was een liberale partij in België die in 1961 ontstond als opvolger van de oude Liberale Partij. Deze aanvankelijk tweetalige unitaire partij, die in het Frans PLP (Parti de la Liberté et du Progrès) heette, splitste zich later op in een Vlaamse (PVV) en een Franstalige (PLP) vleugel, die zich sinds 1972 als zelfstandige partijen gedroegen. De PVV bleef bestaan tot 1992, toen ze vervangen werd door de Vlaamse Liberalen en Democraten.
Geschiedenis
PVV/PLP
In de jaren 50 van de 20e eeuw deed de Liberale Partij het niet goed bij de verkiezingen. Het imago moest dringend opgepoetst worden. Omer Vanaudenhove vormde in 1961 de liberale partij om tot de PVV/PLP (Partij voor Vrijheid en Vooruitgang/Parti de la Liberté et du Progrès). Aan de beginselen werd niet geraakt en het betrof een louter cosmetische operatie. Toch werd de partij opengesteld voor gelovigen. In de beginjaren hadden ze de perceptie van niet erg Vlaamsgezind, getuige het in die tijd veelgebruikte backroniem 'Pest Voor Vlaanderen'.
Het charmeoffensief werkte wel, want in 1965 haalden de liberalen een klinkende overwinning met 21,6%. De PVV kon deze trend doorzetten. In 1966 trad de PVV toe tot de regering-Vanden Boeynants I.
In 1971 was het water te diep geworden tussen de Vlaamse en de Franstalige vleugel in de partij. Op 27 juni werd de partij gesplitst in een Vlaamse en een Franstalige partij.
Slechts een paar maanden later, op 24 september, werd het parlement ontbonden. In de verkiezingen die hierop volgden, ging de PVV vooruit, maar de PLP achteruit. Beide partijen bekeerden zich tot het federalisme.
Guy Verhofstadt was de beschermeling van voormalig vicepremier Willy De Clercq. Verhofstadt stormde de PVV binnen via het LVSV en de PVV-jongeren, van beide was hij voorzitter. In 1982 werd Verhofstadt voorzitter van de PVV. Zijn ideeën kon hij uitwerken als minister van Begroting van 1986 tot 1988 in de regering-Martens VI en de regering-Martens VII. Hoewel hij bij de verkiezingen van 1991 propaganda voerde met de staatsschuld (onze kinderen vergeven ons nooit 8000 miljard staatsschuld), was hij medeverantwoordelijk voor de omvang hiervan. Van 1982 tot 1988 steeg de schuld met 3531 miljard Belgische frank. Het kostte hem de verkiezingsoverwinning.
Omvorming naar VLD
Door zijn falende begroting en opnieuw in de oppositie gedreven, zag Verhofstadt geen andere keuze dan het over een andere boeg te gooien. In 1992 vormde hij een bont allegaartje van allerlei mensen van verschillende strekkingen die de PVV moesten verruimen. Hij trok hier o.a. mensen aan van de CVP zoals Bob Gijs, mensen van de Volksunie zoals Hugo Coveliers, Jaak Gabriëls, oud-minister André Geens en Bart Somers, mensen van het Vlaams Blok zoals Gerolf Annemans en andere conservatieven en Vlaams-nationalisten, zoals Paul Beliën - die mee de beginselverklaring van de nieuwe partij heeft geschreven - en ex-Trends-directeur Lode Claes. Beide laatsten werden echter nooit lid van de VLD, net als Vlaams-BlokparlementslidGerolf Annemans.
Verkozen op 8 oktober 1961, herkozen op 23 januari 1966. Wegens gezondheidsredenen werden de taken van Vanaudenhove als voorzitter van 13 september 1968 tot 7 januari 1969 waargenomen door Norbert Hougardy, Emile-Edgard Jeunehomme en Willy De Clercq.
.svg){kind=small}
